Λυσσαλεα μαχη με τους συνδικαλιστες των ΔΕΚΟ. Διαβαστε πραγματικο περιστατικο με υπουργους του Ανδρεα Παπανδρεου και Μητσοτακη...
απο καθημερινη (Σταμος Ζουλας 27/7/08)
Το θέμα είναι γνωστό και το έχουμε εμπεδώσει εδώ και τουλάχιστον 25 χρόνια.
Προσωπικά έχω ακούσει από δύο πρώην υπουργούς, ο ένας του ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη 4ετία του Α. Παπανδρέου και ο άλλος της Ν.Δ. στην 3ετία Μητσοτάκη, το ίδιο και περίπου ταυτόσημο περιστατικό. «Αντιμετώπιζα μια μακρά απεργία (στη ΔΕΗ, στον ΟΤΕ, δεν έχει σημασία) και οι συνδικαλιστές όλων των παρατάξεων ήταν αδιάλλακτοι. Σαν ύστατη λύση, λοιπόν, τους κάλεσα στο γραφείο μου, τους μοίρασα από ένα αντίγραφο της μισθοδοσίας προσωπικού και τους είπα: Αν δεν λύσετε την απεργία, θα δώσω τις απολαβές σας στη δημοσιότητα. Εφυγαν, για να συσκεφθούν και γύρισαν σε μερικά λεπτά. Είχαν ελαχιστοποιήσει τις απαιτήσεις τους σε μερικά ασήμαντα αιτήματα και μου δήλωσαν, προφανώς για την τιμή των όπλων, ότι, αν τα δεχθώ, θα λύσουν αμέσως την απεργία». Ας προσθέσω ότι και οι δύο πρώην υπουργοί μού αφηγήθηκαν το παρεμφερές περιστατικό, επαιρόμενοι για το ευφυές διαπραγματευτικό τους τόλμημα. Φυσικά δε, πέραν τούτου, ουδέν έπραξαν, αναμένοντας από τον διάδοχό τους να θέσει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων…
Δεν χρειαζόταν να γνωστοποιηθούν τα τεράστια ελλείμματα και τα σκάνδαλα στον ΟΣΕ, για να… ξαναγίνει επίκαιρο το γνωστό και χρόνιο απόστημα των ΔΕΚΟ. Δηλαδή ο εσμός των κομματικών συνδικαλιστών, ο οποίος ενεφανίσθη στις αρχές της 10ετίας του ’80 και έχει πλέον παγιωθεί ως θεσμός. Είναι τοις πάσι γνωστόν, προπαντός δε στους εναλλασσόμενους, διαχρονικά, πολιτικούς τους προϊσταμένους, ότι τα άτομα αυτά διαμοιράζουν τις εξουσίες του οργανισμού ή της δημοσίας επιχειρήσεως, ανάλογα με το κόμμα που βρίσκεται στην κυβέρνηση. Οτι συνδιοικούν με τους εκάστοτε διοριζόμενους επικεφαλής. Οτι έχουν τον πρώτο λόγο για τις αμοιβές, τις προαγωγές, τις ευμενείς μεταθέσεις, κ.λπ. των εργαζομένων, οι οποίες «αποφασίζονται», με ποσοστώσεις και ανάλογα με την εκλογική δύναμη των κομμάτων τους. Το απόστημα ξεκίνησε από τις διαβόητες κλαδικές επιτροπές του ΠΑΣΟΚ, τις οποίες ο Α. Παπανδρέου είχε αναδείξει σε ελεγκτές της κρατικής λειτουργίας και «μετερίζια» της σοσιαλιστικής αλλαγής. Δεν αλλάζει τίποτε στην Ιστορία το γεγονός ότι ο ίδιος, μερικά χρόνια αργότερα, αντελήφθη ότι τα «αγνά» κομματικά κίνητρα είχαν μετεξελιχθεί σε ιδιοτελή και ακόρεστα. Οτι οι ελεγκτές είχαν μεταβληθεί σε αδηφάγα τρωκτικά του δημοσίου χρήματος. Ετσι, καμιά απήχηση δεν είχε η δημόσια επιτίμηση του φαινομένου από τον ίδιο, όταν μετονόμασε τα «μετερίζια» σε ρετιρέ, όπως αγνοήθηκε παντελώς και η απλή επίπληξη(!) στους τότε «συντρόφους» του στη ΔΕΗ, με τη φράση «είπαμε να παίρνετε κάποιο δωράκι, όχι, όμως και 500 εκατ. δρχ.»…
Το θέμα είναι γνωστό και το έχουμε εμπεδώσει εδώ και τουλάχιστον 25 χρόνια.
Προσωπικά έχω ακούσει από δύο πρώην υπουργούς, ο ένας του ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη 4ετία του Α. Παπανδρέου και ο άλλος της Ν.Δ. στην 3ετία Μητσοτάκη, το ίδιο και περίπου ταυτόσημο περιστατικό. «Αντιμετώπιζα μια μακρά απεργία (στη ΔΕΗ, στον ΟΤΕ, δεν έχει σημασία) και οι συνδικαλιστές όλων των παρατάξεων ήταν αδιάλλακτοι. Σαν ύστατη λύση, λοιπόν, τους κάλεσα στο γραφείο μου, τους μοίρασα από ένα αντίγραφο της μισθοδοσίας προσωπικού και τους είπα: Αν δεν λύσετε την απεργία, θα δώσω τις απολαβές σας στη δημοσιότητα. Εφυγαν, για να συσκεφθούν και γύρισαν σε μερικά λεπτά. Είχαν ελαχιστοποιήσει τις απαιτήσεις τους σε μερικά ασήμαντα αιτήματα και μου δήλωσαν, προφανώς για την τιμή των όπλων, ότι, αν τα δεχθώ, θα λύσουν αμέσως την απεργία». Ας προσθέσω ότι και οι δύο πρώην υπουργοί μού αφηγήθηκαν το παρεμφερές περιστατικό, επαιρόμενοι για το ευφυές διαπραγματευτικό τους τόλμημα. Φυσικά δε, πέραν τούτου, ουδέν έπραξαν, αναμένοντας από τον διάδοχό τους να θέσει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων…
Δεν χρειαζόταν να γνωστοποιηθούν τα τεράστια ελλείμματα και τα σκάνδαλα στον ΟΣΕ, για να… ξαναγίνει επίκαιρο το γνωστό και χρόνιο απόστημα των ΔΕΚΟ. Δηλαδή ο εσμός των κομματικών συνδικαλιστών, ο οποίος ενεφανίσθη στις αρχές της 10ετίας του ’80 και έχει πλέον παγιωθεί ως θεσμός. Είναι τοις πάσι γνωστόν, προπαντός δε στους εναλλασσόμενους, διαχρονικά, πολιτικούς τους προϊσταμένους, ότι τα άτομα αυτά διαμοιράζουν τις εξουσίες του οργανισμού ή της δημοσίας επιχειρήσεως, ανάλογα με το κόμμα που βρίσκεται στην κυβέρνηση. Οτι συνδιοικούν με τους εκάστοτε διοριζόμενους επικεφαλής. Οτι έχουν τον πρώτο λόγο για τις αμοιβές, τις προαγωγές, τις ευμενείς μεταθέσεις, κ.λπ. των εργαζομένων, οι οποίες «αποφασίζονται», με ποσοστώσεις και ανάλογα με την εκλογική δύναμη των κομμάτων τους. Το απόστημα ξεκίνησε από τις διαβόητες κλαδικές επιτροπές του ΠΑΣΟΚ, τις οποίες ο Α. Παπανδρέου είχε αναδείξει σε ελεγκτές της κρατικής λειτουργίας και «μετερίζια» της σοσιαλιστικής αλλαγής. Δεν αλλάζει τίποτε στην Ιστορία το γεγονός ότι ο ίδιος, μερικά χρόνια αργότερα, αντελήφθη ότι τα «αγνά» κομματικά κίνητρα είχαν μετεξελιχθεί σε ιδιοτελή και ακόρεστα. Οτι οι ελεγκτές είχαν μεταβληθεί σε αδηφάγα τρωκτικά του δημοσίου χρήματος. Ετσι, καμιά απήχηση δεν είχε η δημόσια επιτίμηση του φαινομένου από τον ίδιο, όταν μετονόμασε τα «μετερίζια» σε ρετιρέ, όπως αγνοήθηκε παντελώς και η απλή επίπληξη(!) στους τότε «συντρόφους» του στη ΔΕΗ, με τη φράση «είπαμε να παίρνετε κάποιο δωράκι, όχι, όμως και 500 εκατ. δρχ.»…
Σχόλια