Ενας Πρετεντερης τιγκα στην αηδια για αυτα που γινονται, τραγουδαει ενα ανταρτικο, ενα απαγορευμενο, ενα γαμοτραγουδο θα λεγαμε.
Ας υποθέσουμε ότι ως νεαρός άνθρωπος επιλέγεις να δραστηριοποιηθείς στον πολιτικό χώρο που αποτελεί τον επίσημο απολογητή ενός από τα απεχθέστερα ολοκληρωτικά και αντιδημοκρατικά καθεστώτα που γνώρισε ο πλανήτης.
Ας υποθέσουμε ότι μεγαλώνοντας εξακολουθείς να δραστηριοποιείσαι στον ίδιο χώρο χωρίς να λες λέξη για τα βασανιστήρια ή τις εκτοπίσεις ή τους εγκλεισμούς των αντιφρονούντων, χωρίς να δείχνεις καμία ευαισθησία για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και το γκουλάγκ, χωρίς να εκδηλώνεις το παραμικρό ενδιαφέρον για αυτή την ανθρωπιστική θεομηνία που ονομάστηκε «υπαρκτός σοσιαλισμός».
Ας υποθέσουμε ότι όχι μόνο δραστηριοποιείσαι ανιδιοτελώς αλλά γίνεσαι και επαγγελματικό στέλεχος, αμειβόμενο από αδιευκρίνιστα κονδύλια τα οποία περιέρχονται στη διάθεση του κόμματος το οποίο υπηρετείς.
Ας υποθέσουμε ότι πολιτευόμενος κερδίζεις και άλλα αξιώματα, ανεβαίνεις την κλίμακα του κομματικού μηχανισμού, πάντοτε σιωπώντας για ό,τι προσβάλλει τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια και ανθρωπιά, πάντοτε αδιάφορος για τα ίδια αδιευκρίνιστης προέλευσης κονδύλια- ακόμη και αν η προέλευσή τους αποτελούσε πλέον «κοινό μυστικό». Ας υποθέσουμε ότι δεν είχες κανέναν ενδοιασμό να δεχτείς τη χρησιμότητα της Στάζι ή της Σεκουριτάτε ή της Γκεπεού και όλων αυτών των άθλιων μηχανισμών καταστολής που βασάνισαν ολόκληρες χώρες, ότι δεν είχες κανένα πρόβλημα όταν τα σοβιετικά τανκς μπαινόβγαιναν στη Βουδαπέστη, στην Πράγα ή στο Αφγανιστάν.
Ας υποθέσουμε ότι συνέχιζες να δραστηριοποιείσαι, να ανεβαίνεις στην ιεραρχία, να παρακολουθείς το κόμμα σου να αναπτύσσει τη δραστηριότητά του με τους ίδιους αδιευκρίνιστους πόρους.
Ας υποθέσουμε ότι μια μέρα ο ολοκληρωτισμός κατέρρευσε και ξαφνικά αποδείχθηκε με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι όλα τα χρόνια και η δική σου δραστηριότητα και αυτή του κόμματός σου αποτέλεσαν προϊόν επιχορηγήσεων των χειρότερων καθεστώτων και των πιο απερίγραπτων μηχανισμών, ότι προέρχονταν από αναρίθμητες σκοτεινές «μεικτές εταιρείες» ή από εξωγενείς αδιαφανείς επιχειρήσεις ασαφούς δραστηριότητας και ότι αυτό συνιστούσε κοινή πρακτική, όχι περιστασιακό γεγονός.
Ας υποθέσουμε ότι όλα αυτά τα προσπερνάς σαν να μην τρέχει τίποτα, σαν να μη συνέβη τίποτα, και αντί να τρέξεις να κρυφτείς, αντί να ζητήσεις συγγνώμη από όσους κορόιδεψες, αποφασίζεις να συνεχίσεις στον ίδιο δρόμο, έστω με άλλο καπέλο.
Ας υποθέσουμε ότι όλα αυτά έχουν συμβεί και ότι υπάρχει πρόσωπο ή πρόσωπα τα οποία ανταποκρίνονται στις παραπάνω προδιαγραφές. Ε, λοιπόν, αν όλα ισχύουν όπως τα υποθέσαμε, τότε θέλει πολύ μεγάλο θράσος να διαμαρτύρεσαι και να αλαλάζεις αν κάποια άλλα κόμματα πήραν χρήματα από τη Siemens.
Ας υποθέσουμε ότι μεγαλώνοντας εξακολουθείς να δραστηριοποιείσαι στον ίδιο χώρο χωρίς να λες λέξη για τα βασανιστήρια ή τις εκτοπίσεις ή τους εγκλεισμούς των αντιφρονούντων, χωρίς να δείχνεις καμία ευαισθησία για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και το γκουλάγκ, χωρίς να εκδηλώνεις το παραμικρό ενδιαφέρον για αυτή την ανθρωπιστική θεομηνία που ονομάστηκε «υπαρκτός σοσιαλισμός».
Ας υποθέσουμε ότι όχι μόνο δραστηριοποιείσαι ανιδιοτελώς αλλά γίνεσαι και επαγγελματικό στέλεχος, αμειβόμενο από αδιευκρίνιστα κονδύλια τα οποία περιέρχονται στη διάθεση του κόμματος το οποίο υπηρετείς.
Ας υποθέσουμε ότι πολιτευόμενος κερδίζεις και άλλα αξιώματα, ανεβαίνεις την κλίμακα του κομματικού μηχανισμού, πάντοτε σιωπώντας για ό,τι προσβάλλει τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια και ανθρωπιά, πάντοτε αδιάφορος για τα ίδια αδιευκρίνιστης προέλευσης κονδύλια- ακόμη και αν η προέλευσή τους αποτελούσε πλέον «κοινό μυστικό». Ας υποθέσουμε ότι δεν είχες κανέναν ενδοιασμό να δεχτείς τη χρησιμότητα της Στάζι ή της Σεκουριτάτε ή της Γκεπεού και όλων αυτών των άθλιων μηχανισμών καταστολής που βασάνισαν ολόκληρες χώρες, ότι δεν είχες κανένα πρόβλημα όταν τα σοβιετικά τανκς μπαινόβγαιναν στη Βουδαπέστη, στην Πράγα ή στο Αφγανιστάν.
Ας υποθέσουμε ότι συνέχιζες να δραστηριοποιείσαι, να ανεβαίνεις στην ιεραρχία, να παρακολουθείς το κόμμα σου να αναπτύσσει τη δραστηριότητά του με τους ίδιους αδιευκρίνιστους πόρους.
Ας υποθέσουμε ότι μια μέρα ο ολοκληρωτισμός κατέρρευσε και ξαφνικά αποδείχθηκε με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι όλα τα χρόνια και η δική σου δραστηριότητα και αυτή του κόμματός σου αποτέλεσαν προϊόν επιχορηγήσεων των χειρότερων καθεστώτων και των πιο απερίγραπτων μηχανισμών, ότι προέρχονταν από αναρίθμητες σκοτεινές «μεικτές εταιρείες» ή από εξωγενείς αδιαφανείς επιχειρήσεις ασαφούς δραστηριότητας και ότι αυτό συνιστούσε κοινή πρακτική, όχι περιστασιακό γεγονός.
Ας υποθέσουμε ότι όλα αυτά τα προσπερνάς σαν να μην τρέχει τίποτα, σαν να μη συνέβη τίποτα, και αντί να τρέξεις να κρυφτείς, αντί να ζητήσεις συγγνώμη από όσους κορόιδεψες, αποφασίζεις να συνεχίσεις στον ίδιο δρόμο, έστω με άλλο καπέλο.
Ας υποθέσουμε ότι όλα αυτά έχουν συμβεί και ότι υπάρχει πρόσωπο ή πρόσωπα τα οποία ανταποκρίνονται στις παραπάνω προδιαγραφές. Ε, λοιπόν, αν όλα ισχύουν όπως τα υποθέσαμε, τότε θέλει πολύ μεγάλο θράσος να διαμαρτύρεσαι και να αλαλάζεις αν κάποια άλλα κόμματα πήραν χρήματα από τη Siemens.
Σχόλια
Καλό καλοκαίρι Γιάννη!