απο e-go.gr.
Ενα ερώτημα πλανάται πάνω από τη διαγραφή Σημίτη από τον Γιώργο Παπανδρέου: Πρόκειται για κίνηση δύναμης ή αδυναμίας; Για να δοθεί μια αξιόπιστη απάντηση, απαιτείται να σταθούμε στις συγκεκριμένες συγκυρίες που οριοθετούν το πεδίο μέσα στο οποίο λήφθηκε η σχετική απόφαση.
Οι συγκυρίες είναι ξεκάθαρες:
Ενα ερώτημα πλανάται πάνω από τη διαγραφή Σημίτη από τον Γιώργο Παπανδρέου: Πρόκειται για κίνηση δύναμης ή αδυναμίας; Για να δοθεί μια αξιόπιστη απάντηση, απαιτείται να σταθούμε στις συγκεκριμένες συγκυρίες που οριοθετούν το πεδίο μέσα στο οποίο λήφθηκε η σχετική απόφαση.
Οι συγκυρίες είναι ξεκάθαρες:
Το ΠΑΣΟΚ και ειδικά ο Γιώργος Παπανδρέου, είναι εξαιρετικά ευάλωτος. Τούτο το δείχνουν οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση πιέζεται και φθείρεται από την ακρίβεια, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να ανακάμψει. Και δεν είναι μόνο αυτό. Ειδικά ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, υστερεί σε όλους τους δείκτες που τον συγκρίνουν με τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Με μεγάλη διαφορά μάλιστα.
Το πιο ανησυχητικό είναι -όπως έδειξαν τόσο η MRB, όσο και η GPO- ότι ο Γιώργος Παπανδρέου υστερεί σε όλες εκείνες τις ιδιότητες που προσδίδουν σε έναν πολιτικό, ηγετική εικόνα.
Στην ουσία, από την εποχή της επανεκλογής του στην ηγεσία του κόμματος ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ βλέπει την εικόνα του να επιδεινώνεται. Και ο μέγιστος κίνδυνος είναι προφανής: Αυτή η αρνητική εικόνα να εδραιωθεί στην κοινή γνώμη και να καταστεί μη αναστρέψιμη. Αρα η αντίδραση του Γιώργου Παπανδρέου στην επιστολή Σημίτη -μια αντίδραση υπερβολικά βίαιη υπό φυσιολογικές συνθήκες- υπήρξε προϊόν της αδύναμης πολιτικής του θέσης. Υπό συνθήκες αδυναμίας, θέλησε να στείλει ένα μήνυμα δύναμης.
Ο στόχος είναι προφανής. Η αποπομπή Σημίτη από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να στείλει το μήνυμα στην κοινή γνώμη ότι ο Γ. Παπανδρέου είναι ένας ισχυρός ηγέτης, αφού στρέφεται κατά ενός πρώην πρωθυπουργού και ηγέτη του κόμματός του από το 1996 έως το 2003. Ταυτόχρονα η κίνηση αποτελεί προφανώς προειδοποίηση και προς τους όποιους εσωκομματικούς διαφωνούντες.
Στην ουσία, από την εποχή της επανεκλογής του στην ηγεσία του κόμματος ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ βλέπει την εικόνα του να επιδεινώνεται. Και ο μέγιστος κίνδυνος είναι προφανής: Αυτή η αρνητική εικόνα να εδραιωθεί στην κοινή γνώμη και να καταστεί μη αναστρέψιμη. Αρα η αντίδραση του Γιώργου Παπανδρέου στην επιστολή Σημίτη -μια αντίδραση υπερβολικά βίαιη υπό φυσιολογικές συνθήκες- υπήρξε προϊόν της αδύναμης πολιτικής του θέσης. Υπό συνθήκες αδυναμίας, θέλησε να στείλει ένα μήνυμα δύναμης.
Ο στόχος είναι προφανής. Η αποπομπή Σημίτη από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να στείλει το μήνυμα στην κοινή γνώμη ότι ο Γ. Παπανδρέου είναι ένας ισχυρός ηγέτης, αφού στρέφεται κατά ενός πρώην πρωθυπουργού και ηγέτη του κόμματός του από το 1996 έως το 2003. Ταυτόχρονα η κίνηση αποτελεί προφανώς προειδοποίηση και προς τους όποιους εσωκομματικούς διαφωνούντες.
Με δύο λόγια ο Γ. Παπανδρέου επιχειρεί σε ηγετικό επίπεδο, να «γυρίσει σελίδα» και να αναδιαμορφώσει την εικόνα του.
Είναι όμως κάτι τέτοιο εφικτό;
Οταν ο Κ. Καραμανλής αντέδρασε στα πρώτα βήματα της ηγεσίας του με διαγραφές, η εικόνα του δεν είχε ακόμη διαμορφωθεί. Και προφανώς ήθελε να προλάβει τα χειρότερα. Αργότερα, όταν η εικόνα του δυνάμωσε, δεν είχε λόγους για να αντιδράσει βίαια. Και ανέχθηκε υπομονετικά βολές από έναν τέως πρωθυπουργό του κόμματος στον οποίο αναγνωρίσθηκε ένας sui generis ρόλος. Αντίθετα ο Γιώργος Παπανδρέου τώρα έχει μια ήδη εμπεδωμένη εικόνα που δύσκολα αναστρέφεται.
Επίσης είναι γεγονός ότι το εκλογικό σώμα μπορεί να κατανοήσει πιο εύκολα εσωκομματικά ξεκαθαρίσματα όταν ο ηγέτης οδηγεί προς μία κατεύθυνση (νέα συνήθως) το κόμμα του και συναντά αντιστάσεις από εκπροσώπους του «παρελθόντος». Ομως στην περίπτωση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, η κατεύθυνση είναι άγνωστη. Ούτε υπάρχουν διαφορές μεταξύ Παπανδρέου - Σημίτη που να δικαιολογούν πολιτικο-ιδεολογική απόκλιση μείζονος χαρακτήρα.
Δύσκολα λοιπόν θα κερδίσει κάτι ο Γιώργος Παπανδρέου από την αποπομπή Σημίτη. Σε μια κίνηση από θέση αδυναμίας. Που στερείται ευρύτερης στρατηγικής στόχευσης η οποία να τη δικαιολογεί πολιτικά
--------------------------
Bεβαια ο Λουλης το βλεπει πολιτικα.
Δεν ασχολειται δηλαδη καθολου με το εσωκομματικο παιγνιδι του πασοκ.
Εδω μαλλον πλεον θεωρειται δεδομενο οτι ο Γιωργος τον διεγραψε για να προλαβει κινηση ανατροπης του το φθινοπωρο.
Οταν ο Κ. Καραμανλής αντέδρασε στα πρώτα βήματα της ηγεσίας του με διαγραφές, η εικόνα του δεν είχε ακόμη διαμορφωθεί. Και προφανώς ήθελε να προλάβει τα χειρότερα. Αργότερα, όταν η εικόνα του δυνάμωσε, δεν είχε λόγους για να αντιδράσει βίαια. Και ανέχθηκε υπομονετικά βολές από έναν τέως πρωθυπουργό του κόμματος στον οποίο αναγνωρίσθηκε ένας sui generis ρόλος. Αντίθετα ο Γιώργος Παπανδρέου τώρα έχει μια ήδη εμπεδωμένη εικόνα που δύσκολα αναστρέφεται.
Επίσης είναι γεγονός ότι το εκλογικό σώμα μπορεί να κατανοήσει πιο εύκολα εσωκομματικά ξεκαθαρίσματα όταν ο ηγέτης οδηγεί προς μία κατεύθυνση (νέα συνήθως) το κόμμα του και συναντά αντιστάσεις από εκπροσώπους του «παρελθόντος». Ομως στην περίπτωση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, η κατεύθυνση είναι άγνωστη. Ούτε υπάρχουν διαφορές μεταξύ Παπανδρέου - Σημίτη που να δικαιολογούν πολιτικο-ιδεολογική απόκλιση μείζονος χαρακτήρα.
Δύσκολα λοιπόν θα κερδίσει κάτι ο Γιώργος Παπανδρέου από την αποπομπή Σημίτη. Σε μια κίνηση από θέση αδυναμίας. Που στερείται ευρύτερης στρατηγικής στόχευσης η οποία να τη δικαιολογεί πολιτικά
--------------------------
Bεβαια ο Λουλης το βλεπει πολιτικα.
Δεν ασχολειται δηλαδη καθολου με το εσωκομματικο παιγνιδι του πασοκ.
Εδω μαλλον πλεον θεωρειται δεδομενο οτι ο Γιωργος τον διεγραψε για να προλαβει κινηση ανατροπης του το φθινοπωρο.
Σχόλια