Ναι επτωχεύσαμε. Αλλά στο μυαλό. Γιατί δια της ψήφου μας επιτρέπουμε να ηγούνται στην πολιτική ζωή οι συνήθεις ύποπτοι των Μέσων Μαζικών Εγκλημάτων.. Δηλαδή.
Ο Καραμανλής που θα ήθελε αλλά αδυνατεί να δικαιολογήσει γιατί ένα κράτος που υπό την εξουσία του σχεδόν έχει εκποιήσει όλο του τον δημόσιο πλούτο, τρέχει σαν λαχανιασμένο άλογο ξοπίσω από το δημόσιο χρέος του, διαμαρτυρόμενος επιπλέον κατά των τσιμπουριών που του πίνουν το αίμα.
Ο Αλογοσκούφης που όπως ο ίδιος δηλώνει συμπιεσμένος από τις συνθήκες σκληρού ανταγωνισμού των πανεπιστημίων της αλλοδαπής, βρήκε στον τόπο μας την αλάνα, να απλώσει τα πόδια του πέρα κι από τα όρια ακόμη και των πιο σκληρών οικονομικών του απωθημένων.
Ο Γιώργος Παπανδρέου που ως αρχηγός της δεν εννοεί να αντιληφθεί ότι τα προβλήματα του τόπου δεν αφορούν μικροπολιτικές ισορροπίες αλλά γιγαντιαία πολιτική ορμή, με συνέπεια να ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί κάτω από το οποίο περιμένουν να τον καταβροχθίσουν οι ίδιες ύαινες που καραδοκούσαν και χτες.
Ο ανεκδιήγητα μονεταριστής Σημίτης να ξεπετιέται που και που από την λήθη του κατ' οίκον περιορισμού στον οποίο τον καταδίκασε αμετάκλητα ο λαός, προκειμένου αυτοεπαναλαμβανόμενος να δηλώσει την πολιτική μικροπρέπειά του.
Ο Βενιζέλος να προβάλει στην βιτρίνα την «αριστερή» του συνείδηση αλλά στα ράφια των υπογείων της να εκτίθεται η σκιερή παρουσία του στην φιέστα Μητσοτάκη παρέχοντάς του προκλητικά και θανόντος του Αντρέα θεσμικό άλλοθι για την εγκληματική αποστασία του 1965.
Τον Αλέξη Τσίπρα να μεθά αλαζονικά από την ευκαιριακή του αρχηγία παίζοντας με την πολιτική ως να ήταν το ηλεκτρονικό παιχνίδι που του χάρισε ο μπαμπάς του για να μην τον απασχολεί..
Τον Αλέκο Αλαβάνο να φουσκώνει δυσανάλογα με το μέγεθος των επιχειρημάτων του στην βουλή για να ξεφουσκώσει με την ίδια ευκολία που φούσκωσε στο πρώτο τρύπημα από μια ευτελών υλικών καρφίτσα.
Την Αλέκα Παπαρήγα από την υπεραπασχόληση στην Ανώνυμη Εταιρία Περισσός να έχει υποστεί βέρτικο με συνέπεια να βλέπει διπλό το είδωλο του στόχου της και τα πυρά της να είναι απλώς τροχιοδεικτικά.
Τον Γιώργο τον Καρατζαφέρη να φιλοδοξεί την μετεξέλιξη του μονοθεματικού μπακάλικού του σε πολιτικό σούπερ μάρκετ αλλά να μην έχει το know how με συνέπεια να πνίγεται στα πολιτικά χρέη των συνθημάτων που δανείζεται δεξιά κι αριστερά..
Συγκρίνετέ τους με τους πολιτικούς ογκόλιθους που θεμελίωσαν το κράτος στο οποίο εμπεριέχονταν όσα σήμερα ως περιουσία του λαού ξεπουλιούνται.. Όμως όχι. Θα ήταν ανίερο. Απλώς με την σκιά τους από την οποία ξεπήδησαν σαν καρικατούρες..
Ο Καραμανλής που θα ήθελε αλλά αδυνατεί να δικαιολογήσει γιατί ένα κράτος που υπό την εξουσία του σχεδόν έχει εκποιήσει όλο του τον δημόσιο πλούτο, τρέχει σαν λαχανιασμένο άλογο ξοπίσω από το δημόσιο χρέος του, διαμαρτυρόμενος επιπλέον κατά των τσιμπουριών που του πίνουν το αίμα.
Ο Αλογοσκούφης που όπως ο ίδιος δηλώνει συμπιεσμένος από τις συνθήκες σκληρού ανταγωνισμού των πανεπιστημίων της αλλοδαπής, βρήκε στον τόπο μας την αλάνα, να απλώσει τα πόδια του πέρα κι από τα όρια ακόμη και των πιο σκληρών οικονομικών του απωθημένων.
Ο Γιώργος Παπανδρέου που ως αρχηγός της δεν εννοεί να αντιληφθεί ότι τα προβλήματα του τόπου δεν αφορούν μικροπολιτικές ισορροπίες αλλά γιγαντιαία πολιτική ορμή, με συνέπεια να ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί κάτω από το οποίο περιμένουν να τον καταβροχθίσουν οι ίδιες ύαινες που καραδοκούσαν και χτες.
Ο ανεκδιήγητα μονεταριστής Σημίτης να ξεπετιέται που και που από την λήθη του κατ' οίκον περιορισμού στον οποίο τον καταδίκασε αμετάκλητα ο λαός, προκειμένου αυτοεπαναλαμβανόμενος να δηλώσει την πολιτική μικροπρέπειά του.
Ο Βενιζέλος να προβάλει στην βιτρίνα την «αριστερή» του συνείδηση αλλά στα ράφια των υπογείων της να εκτίθεται η σκιερή παρουσία του στην φιέστα Μητσοτάκη παρέχοντάς του προκλητικά και θανόντος του Αντρέα θεσμικό άλλοθι για την εγκληματική αποστασία του 1965.
Τον Αλέξη Τσίπρα να μεθά αλαζονικά από την ευκαιριακή του αρχηγία παίζοντας με την πολιτική ως να ήταν το ηλεκτρονικό παιχνίδι που του χάρισε ο μπαμπάς του για να μην τον απασχολεί..
Τον Αλέκο Αλαβάνο να φουσκώνει δυσανάλογα με το μέγεθος των επιχειρημάτων του στην βουλή για να ξεφουσκώσει με την ίδια ευκολία που φούσκωσε στο πρώτο τρύπημα από μια ευτελών υλικών καρφίτσα.
Την Αλέκα Παπαρήγα από την υπεραπασχόληση στην Ανώνυμη Εταιρία Περισσός να έχει υποστεί βέρτικο με συνέπεια να βλέπει διπλό το είδωλο του στόχου της και τα πυρά της να είναι απλώς τροχιοδεικτικά.
Τον Γιώργο τον Καρατζαφέρη να φιλοδοξεί την μετεξέλιξη του μονοθεματικού μπακάλικού του σε πολιτικό σούπερ μάρκετ αλλά να μην έχει το know how με συνέπεια να πνίγεται στα πολιτικά χρέη των συνθημάτων που δανείζεται δεξιά κι αριστερά..
Συγκρίνετέ τους με τους πολιτικούς ογκόλιθους που θεμελίωσαν το κράτος στο οποίο εμπεριέχονταν όσα σήμερα ως περιουσία του λαού ξεπουλιούνται.. Όμως όχι. Θα ήταν ανίερο. Απλώς με την σκιά τους από την οποία ξεπήδησαν σαν καρικατούρες..
Σχόλια