Γραφει ο Παντελης Καψης στα Νεα:
ΟΤΑΝ η Αλέκα Παπαρήγα είδε σε πανό το σύνθημα των εργαζομένων της ΔΕΗ «Σας χαρίζουμε το ΙΚΑ σας» δεν άντεξε και το σχολίασε αρνητικά. Εμείς, διευκρίνισε, θέλουμε να ενώσουμε, όχι να χωρίσουμε τους εργαζομένους. ΤΟ ΚΚΕ βέβαια όπως και όλες οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης στήριξε τους απεργούς. Στην πραγματικότητα όμως οι θέσεις των κομμάτων απέχουν από τις θέσεις των συνδικαλιστών όσο η ημέρα με τη νύχτα. ΚΑΤ΄ αρχάς όλα τα κόμματα από θέση αρχής είναι υπέρ της ενοποίησης των ασφαλιστικών ταμείων. Άλλο θέλει πέντε Ταμεία, άλλο τρία, οι πάντες όμως αναγνωρίζουν ότι η ελληνική ιδιαιτερότητα των 150 Ταμείων αποτελεί συνταγή καταστροφής. ΟΤΑΝ μάλιστα μιλούν για ενοποίηση δεν εννοούν απλώς τη διοικητική ενοποίηση που προβλέπει το νομοσχέδιο, αλλά συγχώνευση και επί της ουσίας- με ρυθμίσεις δηλαδή λίγο πολύ ενιαίες για όλους τους εργαζομένους. Αυτό απαιτεί η κοινωνική δικαιοσύνη. ΦΥΣΙΚΑ διευκρινίζουν ότι δεν θα θιγούν τα κεκτημένα. Δεν εξηγούν πώς το ΙΚΑ θα δίνει ίδιες παροχές με τα ευγενή Ταμεία όταν σήμερα, σύμφωνα με τη ΓΣΕΕ, χρειάζεται 3 δισ. ευρώ επιπλέον για να λειτουργήσει. ΣΤΟ ζήτημα της πρόωρης συνταξιοδότησης των γυναικών, το άλλο κορυφαίο θέμα της απεργίας, δεν είναι πάντοτε σαφές τι ακριβώς προτείνουν τα κόμματα. Συχνά κρύβονται πίσω από τις γενναιόδωρες αλλά και γενικόλογες διακηρύξεις τους για την «προστασία της οικογένειας». ΕΥΛΟΓΑ όμως μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι και η δεύτερη αυτή μεγάλη ελληνική ιδιαιτερότητα- πουθενά σχεδόν στην Ευρώπη δεν ισχύει ανάλογο καθεστώς- αν μη τι άλλο προκαλεί ερωτηματικά. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα αυτή η διακριτική μεταχείριση μπορεί να λειτουργεί και εις βάρος των γυναικών. ΚΑΙ όσες ήταν έτοιμες να βγουν στη σύνταξη; Προφανώς είναι απαράδεκτο να ανατρέπεται με τέτοιον τρόπο η ζωή τους, καθώς πολλές μπορεί να χρειαστεί να συνεχίσουν να δουλεύουν ακόμα και για δέκα παραπάνω χρόνια! ΤΟ δίκιο τους όμως χάθηκε πίσω από το «όχι σε όλα». Γιατί κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να μπει στο περιεχόμενο των ρυθμίσεων, να περιορίσει τις αδικίες αλλά και να θέσει κορυφαία ζητήματα που έμειναν απ΄ έξω- το δημοσιονομικό κόστος, τις συντάξεις πείνας και φυσικά την εισφοροδιαφυγή. Με δυο λόγια να μπει ο δημόσιος διάλογος στην ουσία. ΑΚΟΜΑ και αν η κυβέρνηση είχε επιμείνει στην αλαζονεία της, θα είχε τουλάχιστον διαφανεί η προοπτική μιας προοδευτικής μεταρρύθμισης του συστήματος. Γιατί όλοι, χωρίς εξαίρεση, καταλαβαίνουν ότι η μεταρρύθμιση επείγει. Αποφεύγουν όμως όπως ο διάβολος το λιβάνι να γίνουν συγκεκριμένοι και να αναλάβουν το πολιτικό κόστος. ΜΕΣΑ από τον μαξιμαλισμό που επικράτησε για «απόσυρση» του νόμου, η κυβέρνηση ουσιαστικά διευκολύνθηκε στην πολιτική της. Και πέτυχε το ακατόρθωτο: και να πλήττει μεγάλες κατηγορίες εργαζομένων και να μη λύνει το πρόβλημα.
ΥΓ. Μεσα στα ψεματα και την παραπλανηση να ενας δημοσιογραφος που λεει μερικες απο τις αληθειες που ολοι ξερουν αλλα κανεις δεν τολμαει να πει. Ο Παντελης Καψης απο τα Νεα. Με κουφανε.
ΥΓ2. Παιδια ενας δημοσιογραφος εγραψε αληθειες!!!!!!! Δεν παμε καλα....
ΥΓ3 Στην θεματικη ενοτητα γυμνες αληθειες θα δειτε τις δικες μας αποψεις επι του θεματος.
Σχόλια