Το να θελεις να εισαι- και τελικα να εισαι- διασημοτητα μπορει καμμια φορα να σημαινει η να σηματοδοτει μια εφεση στο ρεζιλεμα.Κανεις δε μπορει να γελοιοποιηθει αποτελεσματικοτερα απ’τον διασημο επωνυμο.Αυτο δεν ειναι μονο βαλσαμο αλλα και ενα ισχυροτατο αλλοθι γι’αυτους που θελουν να ζουν ανωνυμως.Αλλα αυτο ετσι κι αλλιως ειναι επιφαινομενο.Η ουσια ειναι οτι οσο πιο δημοσια ζεις,οσο πιο πολυ ζεις προβαλλοντας τον εαυτο σου,τοσο πιο πολυ αδειαζεις.Ειναι νομοτελεια αυτο και δεν σηκωνω κουβεντα.Απλα καποιοι πριν υπαρξουν δημοσια προσωπα ειχαν ζησει ενα συγκλονιστικο ιδιωτικο βιο,οπλιστηκαν ενδεχομενως με ευγενη και πλουσια βιωματα-αντισωματα,που λειτουργουν σαν αποθεματα αντιστασης για την επερχομενη καταιγιδα προβολης.Σ’αυτη λοιπον την επικοινωνιακη θεομηνια που εκπορευεται απο- αλλα και που πληττει- τον εαυτο τους ,θ’αναγκαστουν να κανουν πολλες αβαριες,θα γινονται καθε μερα πιο αγοραιοι και το γυαλισμενο για προβολη και δυναμη ματι τους θα γυρισει.Στο τελος, καθιδρα ρακη πια ,θα σταθουν ανημποροι σε μια σκοτεινη γωνια του σαλονιου του κοσμου,περιμενοντας την ελεημονη ματια των νεων κυριαρχων.Τοτε ειναι που θα φανουν, σ’ολη τους την ιλαρη απονια, τα στεγνα ματια της ρεγγας.
Σχόλια