Αλλα μερικες φορες εχει δικιο.
Αλλιμονο, μονο χαζος δεν ειναι ο Πρετεντερης.
Επισης ειναι πολυ δυνατη πενα.
Σταζει φαρμακι ο μπαγασας.
Περα απο το ρολο του σε καποια γνωστα θεματα σημερα μπορει και να με καλυπτει παντως. Γραφει στο βημα.
Προ ημερών ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε «δεν νομίζω ότι έπαθε τίποτα η ελληνική οικονομία από το κλείσιμο του Χρηματιστηρίου». Είναι αναμφισβήτητα μια έξυπνη δήλωση: το Χρηματιστήριο δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής θεσμός στην κοινωνία μας, κυρίως επειδή συνδέεται με το χρήμα (το χρήμα των άλλων, εννοείται...) και με ένα «έγκλημα». Υπό αυτήν την έννοια περισσότερο συμφέρει πολιτικά να είσαι εναντίον του Χρηματιστηρίου παρά υπέρ του. Είναι αναμφισβήτητα μια αριστερή δήλωση: το Χρηματιστήριο συμβολίζει ό,τι κυρίως απεχθάνεται το ιδιότυπο μείγμα κοινωνικού μιζεραμπιλισμού και ιδεολογικού πρωτογονισμού που υποδύεται την ελληνική Αριστερά. Σύμφωνα με την αντίληψη αυτή το Χρηματιστήριο (και κατ΄ επέκταση η αγορά, οι επιχειρήσεις, το κέρδος κ.λπ.) θα μπορούσε να καταργηθεί χωρίς κανένα πρόβλημα. Αναμφισβήτητα όμως είναι και μια εύκολη δήλωση. Και ακριβώς επειδή είναι εύκολη, δεν είναι ούτε έξυπνη ούτε αριστερή. Διότι η λογική «δεν τρέχει και τίποτα» είναι η πιο αντι-κοινωνική λογική που μπορεί να υιοθετήσει ένας πολίτης. Με την ίδια λογική τίποτα θα δεν είχε πάθει η ελληνική πολιτική τόσα χρόνια από το κλείσιμο του Συνασπισμού και τίποτα δεν θα πάθει η ελληνική οικονομία αν ο Συνασπισμός κλείσει ακόμη και σήμερα. Σημαίνει αυτό άραγε ότι πρέπει να κλείσει ένα πολιτικό κόμμα; Δεν επέλεξα τυχαία τη συγκεκριμένη δήλωση του νέου προέδρου. Το έκανα επειδή κάθε ημέρα διαπιστώνω ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που τον απειλεί είναι η ευκολία. Η ευκολία με την οποία διατυπώνει αξιώματα ή αποφθέγματα ή συμπεράσματα. Η ευκολία με την οποία γενικολογεί και απλουστεύει. Η ευκολία με την οποία αποφαίνεται και ισοπεδώνει. Η ευκολία με την οποία διακήρυξε, για παράδειγμα, ότι «οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις έχουν καταστρέψει τον τόπο». Αλλά επειδή αυτοδύναμες κυβερνήσεις έχουμε από το 1974, χρήσιμο θα ήταν να μας θυμίσει ο πρόεδρος του Συνασπισμού πότε ακριβώς ζούσε η Ελλάδα τον Παράδεισο που κατέστρεψαν οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠαΣοΚ. Επί χούντας; Επί Αποστασίας; Επί μετεμφυλιακού κράτους; Επί Ιωάννου Μεταξά; Ή μήπως επί αειμνήστου Θεοδώρου Παγκάλου , του παππού; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ως νέος πολιτικός ο Τσίπρας χρειάζεται πίστωση χρόνου. Να την έχει. Υπό την προϋπόθεση όμως ότι δεν θα μπερδεύει την κεντρική πολιτική με την αερολογία των φοιτητικών αμφιθεάτρων και ότι ο νέος αέρας που υπόσχεται δεν θα είναι αέρας συνοικιακού καφενείου, όπου όλα τα σφάζουν κι όλα τα μαχαιρώνουν μεταξύ πλακωτού και «φεύγα».
Σχόλια