Είναι η Ελλάδα χώρα τών δειλών γραφικών πολιτικών πού τό μόνο πού ξέρουν να κάνουν είναι να λένε παπαριές (πολιτικός όρος Σουφλιά) στά κανάλια;
......Αν μελετήσουμε τους φακέλους της Siemens και του παραδικαστικού κυκλώματος στις αληθινές τους διαστάσεις, δούμε ποια πρόσωπα πρωταγωνίστησαν, τα συμπεράσματα είναι εύκολα: Δυνάμεις της πολιτικής και δυνάμεις της αγοράς συμμάχησαν για να εξαγοράσουν είτε αποφάσεις της Δικαιοσύνης είτε αποφάσεις προμηθειών-μαμούθ. Μιλάμε για ριζωμένες, σε βάθος χρόνου, επιρροές ενός πανίσχυρου συστήματος, το οποίο γιγαντώθηκε επειδή οι κανόνες το επιτρέπουν.
- Οσο η πολιτική επιλέγει εκείνη τους δικαστές χωρίς να δεσμεύεται από κριτήρια (λ.χ. επετηρίδα),
- όσο η Εκκλησία, ως ΝΠΔΔ, είναι στην αγκαλιά του κράτους,
- όσο οι ΔΕΚΟ δεν ιδιωτικοποιούνται, για να «ιδιωτικοποιηθούν» και οι προμήθειες,
το σύστημα θα μένει ζωντανό και, συμμαχώντας περιστασιακά με διάφορα συνδικαλιστικά λόμπι, θα κρατάει καθηλωμένη τη χώρα. Για να αλλάξουν όμως όλα αυτά, χρειάζεται απόφαση για ρήξεις. Οχι ανταρτοπόλεμο, της πλάκας. Το λέει η καρδούλα κανενός;
ΣΣ Καλά τά λέει ο Κοττάκης. Εδώ χρειάζονται πολιτικοί αποφασισμένοι καί τολμηροί όχι γραφικοί παπαρολόγοι (πολιτικός όρος Σουφλιά) πού τριγυρνάνε σάν τη Βουγιουκλάκη στά κανάλια καί αλληλογλύφονται μέ τούς επαγγελματίες ψεύτες μπάς καί τσιμπήσουν καμμιά ψήφο.
Υπάρχουν τέτοιοι?
Σχόλια
Υποστήριξα την προηγούμενη εβδομάδα ότι η κρίση διακυβέρνησης που αντιμετωπίζει η χώρα οφείλεται στο ότι, παρά τα θρυλούμενα περί πρωθυπουργοκεντρικού συστήματος, η θέση του εκάστοτε προέδρου της κυβερνήσεως έχει αποδυναμωθεί σε σύγκριση με το παρελθόν.
Η λειτουργία «αυτόνομων» θυλάκων εξουσίας, όπως οι ανεξάρτητες αρχές και τα αυτοδιοικούμενα νομικά πρόσωπα, σε συνδυασμό με την «αυξημένη τυπική ισχύ» που έχει κάθε κανονιστικό κείμενο που υιοθετεί η Κομισιόν (Οδηγίες κ.λπ.), όταν δεν εμποδίζει, περιορίζει τις δυνατότητες των πρωθυπουργών να επιβάλλουν με ταχύτητα τις αποφάσεις που λαμβάνουν. Και σε μια εποχή που η πολιτική υποχρεούται να έχει αυξημένα ανακλαστικά, αυτό είναι πρόβλημα. Αρα, η πολιτική οφείλει, κατά τη γνώμη μου, να διεκδικήσει γρήγορα μέρος της εξουσίας που εκχώρησε σε ιδιότυπα νομικά πρόσωπα, τα οποία είτε διαθέτουν δημοκρατική νομιμοποίηση είτε δεν υφίστανται σε διαρκή βάση τον κοινοβουλευτικό έλεγχο. Αυτή είναι όμως η μία όψη του προβλήματος. Δεν είναι η μοναδική. Αν θεωρήσουμε (μετά τον Κοσκωτά) ότι το παραδικαστικό κύκλωμα και η Siemens είναι τα πιο σοβαρά σκάνδαλα που γνώρισε τελευταία ο τόπος, θα καταλήξουμε σε ακόμη πιο ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Η διακυβέρνηση του τόπου πάσχει επειδή μεμονωμένα πρόσωπα (και όχι κόμματα) από την πολιτική και την αγορά έχουν αποκτήσει με τα χρόνια λόγο και επιρροή, σε μόνιμη βάση, μέσα στο θεσμικό εποικοδόμημα επηρεάζοντας:
- Τη Δικαιοσύνη, για να αισθάνονται ασφαλή αν πάει κάτι στραβά στις δουλειές τους (ήδη έχουν αρχίσει οι πιέσεις για τις κρίσεις του Ιουνίου σε ΣτΕ και Αρειο Πάγο).
- Την Εκκλησία, κυρίως επειδή είναι χρήσιμη για τον επηρεασμό του εκλογικού σώματος.
- Τις Ενοπλες Δυνάμεις, πρωτευόντως γιατί εκεί παίζονται τα «deals» των οπλικών συστημάτων και δευτερευόντως για τη λαϊκή ψήφο.
- Τις ΔΕΚΟ για τις προμήθειες.
Αν μελετήσουμε τους φακέλους της Siemens και του παραδικαστικού κυκλώματος στις αληθινές τους διαστάσεις, δούμε ποια πρόσωπα πρωταγωνίστησαν, τα συμπεράσματα είναι εύκολα: Δυνάμεις της πολιτικής και δυνάμεις της αγοράς συμμάχησαν για να εξαγοράσουν είτε αποφάσεις της Δικαιοσύνης είτε αποφάσεις προμηθειών-μαμούθ. Μιλάμε για ριζωμένες, σε βάθος χρόνου, επιρροές ενός πανίσχυρου συστήματος, το οποίο γιγαντώθηκε επειδή οι κανόνες το επιτρέπουν.
- Οσο η πολιτική επιλέγει εκείνη τους δικαστές χωρίς να δεσμεύεται από κριτήρια (λ.χ. επετηρίδα),
- όσο η Εκκλησία, ως ΝΠΔΔ, είναι στην αγκαλιά του κράτους,
- όσο οι ΔΕΚΟ δεν ιδιωτικοποιούνται, για να «ιδιωτικοποιηθούν» και οι προμήθειες,
το σύστημα θα μένει ζωντανό και, συμμαχώντας περιστασιακά με διάφορα συνδικαλιστικά λόμπι, θα κρατάει καθηλωμένη τη χώρα. Για να αλλάξουν όμως όλα αυτά, χρειάζεται απόφαση για ρήξεις. Οχι ανταρτοπόλεμο, της πλάκας. Το λέει η καρδούλα κανενός;http://blogs.e-tipos.com/manoliskotakis/entry/ριζωμένες_επιρροές