Ο δέκτης της τηλεόρασης ήταν στο CNN με κατεβασμένη τη φωνή...
Ούτως ή άλλως δεν ήξερε αγγλικά...
Επι πλέον ήταν μόνος και δεν χρειαζόταν να προσποιείται ότι καταλαβαίνει κουνώντας το κεφάλι και χαμογελώντας κάθε τόσο...
Ασε που είχε την εντύπωση ότι τον είχαν πάρει χαμπάρι και όλοι κρυφογελούσαν ...
Αστο διάλο, αμάν πια, σκέφτηκε από μέσα του...
Λες και είχε καμιά όρεξη ...
Είχε μπλέξει άσχημα...
Πολύ άσχημα...
Οχι μόνο κυβερνούσε τη χώρα που είναι αδύνατο να κυβερνηθεί αλλά επι πλέον είχαν απαίτηση και να κάνει πράξη όσα υποσχέθηκε...
Σκέφθηκε ακόμα μία φορά πόσο πολύ ηλίθιοι είναι οι άνθρωποι...
Κάποτε όταν η χρονική απόσταση θα ήταν ασφαλής θα έγραφε βιβλίο πάνω σε αυτό...
Ηταν κουρασμένος...
Ηταν βαθειά, αμετάκλητα, κουρασμένος...
Κοίταζε ξανά και ξανά την φωτογραφία του Νίκου με τη γραβάτα...
Ενα δάκρυ κύλησε στο αριστερό του μάγουλο...
Στο αριστερό, σκέφθηκε με νόημα...
Τυχαίο?
Εκείνη τη στιγμή το κινητό του έπαιξε το ¨αστράφτει ο όλυμπος , βροντάει η γκιώνα"...
Είχε μήνυμα...
Ηταν δύο φωτογραφίες...
Ο Νίκος με τον Βαλάντη...
Και ο Πάνος με τον Βαλάντη...
Χαμογελούσαν ποζάροντας με υπερηφάνια..
Εδειχναν ευτυχισμένοι, καταξιωμένοι...
Ενιωσε να σβήνει...
Φωνάξτε ένα ασθενοφόρο, ψέλλισε...
ΥΓ. Το κείμενο είναι λογοτεχνικό, σατιρικό χιουμοριστικό, και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με υπαρκτά πρόσωπα ή καταστάσεις. Είναι αποκύημα φαντασίας όπως κάθε λογοτεχνικό κείμενο.
Σχόλια