Την καριόλα...
Το σκέφτηκε τόσο δυνατά που φοβήθηκε ότι μπορεί και να τον άκουσε...
Την κοίταξε με την άκρη του ματιού του...
Καθησύχασε τον εαυτό του...
Οι σκέψεις δεν ακούγονται...
Αποκλείεται να τον άκουσε...
Την καριόλα ...
Το ξανασκέφτηκε με πάθος, με μίσος...
Τον είχε εκεί και του έλεγε άρες μάρες ενώ λίγο πριν του είχε αρνηθεί το κούρεμα...
Οτι δεν μπορούσε , ότι δεν δεχόταν ο Μισητός Λυκάνθρωπος...
Κατάλαβες η μαντάμ...
Καθόταν εκεί απέναντί του και τραγούδαγε διάφορες ιστορίες ότι ναι μεν στο είχα υποσχεθεί αλλά οι συνθήκες απο την τελευταία φορά που μιλήσαμε άλλαξαν και τώρα δεν γίνεται, θα φωνάζει και ο άλλος, δεν το δέχεται με τίποτα και άλλες φθηνές δικαιολογίες...
Το ήξερε ότι μπορούσε...
Δεν ήθελε...
Την καριόλα...
Της χαμογελούσε , ενώ την άκουγε δήθεν προσεκτικά αλλά το μυαλό του έτρεχε...
Και τι δεν είχε κάνει γιαυτό το κούρεμα...
Είχε ξεφτιλιστεί , είχε ρίξει τον εγωισμό του, τις αρχές του, τα είχε κάνει όλα...
Οτι του είπε το έκανε...
Πόσες φορές δεν τον πήρε τηλέφωνο και εκείνος έτρεχε να την ικανοποιήσει...
Μεσάνυχτα ήταν, έτρεχε, μεσ' τα μεσημέρια ήταν έτρεχε να ικανοποιήσει όλα τα βίτσια της κυρίας...
Και να το αποτέλεσμα...
Και να σου πω και κάτι, είπε στον εαυτό του με πικρία...
Δεν είναι που δεν μου κάνει το κούρεμα, αυτό εντάξει , είναι αυτό το ύφος της που τον τρέλαινε...
Κάτι στο βλέμμα της κάτι απροσδιόριστο, ένα ανεπαίσθητο αίσθημα ότι τον θεωρεί ασήμαντο, μηδαμινό, ένα τίποτα, αυτό είναι που τον τρέλαινε πάνω απο όλα...
Ποτέ δεν του είπε βέβαια κατάμουτρα "πόσο μ@λ@κ@ς μπορεί να είσαι ?" και ούτε ο ίδιος πίστευε ότι σκεφτόταν έτσι, τόσο ποταπά , αλλά πάλι πάντα υπήρχε στην ατμόσφαιρα κάτι που πλανιόταν εκ μέρους της κάτι στο ύφος της , κάτι σαν κάποιος να είχε κλ@σει μέσα στο δωμάτιο , κυρίως είχε αυτό το ύφος όταν έμεναν μόνοι αν και μερικές φορές είχε το αίσθημα ότι της ξέφευγε και παρουσία κόσμου...
Κάτι απροσδιόριστο, δυσάρεστο σίγουρα, κάτι που τον έκανε να νιώθει κάπως, σαν επαίτης, ναι αυτή ήταν η σωστή λέξη, επαίτης..
Μπα...
Προσπάθησε να καθησυχάσει τον εαυτό του...
Μάλλον η ιδέα του θα ήταν...
Προσπάθησε να σκεφτεί κάτι πιο ευχάριστο, να ξεφύγει λίγο το μυαλό του...
Θυμήθηκε ότι τη Κυριακή ήταν καλεσμένος για φαί, για ψαράκι, στο σπίτι του Πάνου Στρατηλάτη...
Ξαφνικά η συνάντηση με την Μαντάμ του φάνηκε όχι και τόσο δυσάρεστη...
ΥΓ Το κείμενο είναι λογοτεχνικό, σατιρικό χιουμοριστικό, και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με υπαρκτά πρόσωπα ή καταστάσεις. Είναι αποκύημα φαντασίας όπως κάθε λογοτεχνικό κείμενο.
Σχόλια