Μόλις είχε ξυπνήσει...Κοίταξε τον καθρέφτη του...
Εστειλε ένα χαμογελαστό φιλάκι στον νεαρό αγουροξυπνημένο άνδρα ...
Ηταν έξι το πρωί...
Τέτοια ώρα περίπου ξυπνάει και η Μαντάμ σκέφτηκε...
Η πανούργα, κακιά μάγισα του Βορρά, που στοίχειωνε με τις ιδέες της την αγαπημένη του σκλαβωμένη Ευρώπη, αυτήν που - η μοίρα το θέλησε- αυτός θα απελευθέρωνε....
Σκέφτηκε την Μαντάμ αγουροξυπνημένη , κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα πιό βόρεια, και μέσα του άστραψε κάτι σαν λάμψη κάτω απο τον λαμπρό ήλιο τού Νότου.
Ενα καλογυαλισμένο κονσερβοκούτι, κάτω απο τον ήλιο του Νότου...
Προσπάθησε να αλλάξει θέμα στη ροή των σκέψεών του...
Να ξυπνάς με κονσερβοκούτια και την Μαντάμ , δεν ήταν και ότι καλύτερο, ακόμα και για έναν επαναστάτη σαν τον ίδιο...
Εριξε μια ακόμα ματιά στον καθρέφτη του...
Εστειλε ένα ακόμα χαμογελαστό φιλάκι...
Πως τα κατάφερες ρε αλήτη, μονολόγησε...
Απίστευτη ιστορία, η ιστορία του...
Κάποτε θα διδάσκεται στα σχολεία...
Ενα φάντασμα πλανιόταν ήδη πάνω απο τήν Ευρώπη...
Το δικό του....
Εστειλε ένα ακόμα φιλάκι στον καθρέφτη...
Μετά τσιμπήθηκε - το έκανε κάθε πρωί - για να βεβαιωθεί πως αυτό που ζούσε δεν ήταν απλά ένα όνειρο...
Ναι , ήταν αλήθεια...
Ενα φάντασμα πλανιόταν πάνω απο την Ευρώπη...
Η Ευρώπη , η αστική, τον έτρεμε, τον φοβόταν...
Η Μαντάμ τον φοβόταν και αυτή...
Εριξε μιά τελευταία ματιά θαυμασμού στον καθρέφτη του και ξεκίνησε ...
To be continued?
Σχόλια