1) Ο νέος γραμματέας
Οταν γεννήθηκε η κόρη ενός στενού φίλου του, ο Αγγλος ποιητής Φίλιπ Λάρκιν της αφιέρωσε ένα σύντομο ποίημα (Born Yesterday). Με τους στίχους του, ευχόταν στη νεογέννητη να μη γίνει ούτε όμορφη ούτε άσχημη και να μην έχει τίποτε ασυνήθιστο που θα την κάνει να χάσει την ισορροπία της. Της ευχήθηκε να γίνει ο βαρετός μέσος όρος, γιατί είναι προϋπόθεση αυτού που ονομάζουμε «ευτυχία».
Η ίδια λογική θα πρυτανεύσει και στη Ν. Δ. και θα αναδείξει στο αξίωμα του γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής τον Ανδρέα Λυκουρέντζο. Ο προαναφερθείς είναι η επιτομή του συνηθισμένου κομματικού στελέχους. Επαγγελματίας της πολιτικής, με ξύλινο κομματικό λόγο, κακή άρθρωση, υπανάπτυκτη αίσθηση του χιούμορ, συνηθισμένο μυαλό, χωρίς τίποτε που να τον κάνει να ξεχωρίζει. Ακόμη και στον ρόλο του καβγατζή των τηλεπαραθύρων, ο Α. Λυκουρέντζος είναι προσωποποίηση της καταθλιπτικής μετριότητας του πολιτικού προσωπικού. Γι’ αυτό τον προτίμησε ο Αντώνης Σαμαράς, έναντι του Κώστα Μαρκόπουλου, για τη θέση του γραμματέα. Ο έτερος διεκδικητής της θέσης ήταν επίσης φίλος του αρχηγού της Ν. Δ., αλλά εθεωρείτο επικίνδυνος, ως διασταύρωση Αβραμόπουλου και Καμμένου, με δυνατότητες Λουδοβίκου.
Ο προβληματισμός του προέδρου ήταν μεγάλος ώσπου να καταλήξει στην υποστήριξη της υποψηφιότητας Λυκουρέντζου, διότι, ως γνήσιος πατριώτης, ο πρόεδρος σέβεται και τιμά τις πατροπαράδοτες ελληνικές αξίες, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει η φροντίδα για την τακτοποίηση των φίλων. Φοβάμαι όμως ότι, εν τέλει, μικρή σημασία είχε ποιος θα αναδειχθεί επικεφαλής της Πολιτικής Επιτροπής. Αρκεί ότι στην εκλογή των μελών του οργάνου τις περισσότερες ψήφους έλαβαν οι κυρίες Κατερίνα Παπακώστα και Φεβρωνία Πατριανάκου και οι κύριοι Δρόσος και Ζωντανός.
Μένω με την ελπίδα ότι η αναγέννηση της Ν. Δ., την οποία ο Α. Σαμαράς διαπίστωσε κλείνοντας με την ομιλία του το συνέδριο, θα εκφρασθεί στο μέλλον από τις τάξεις του πλήθους των αγνώστων που εξελέγησαν στην Πολιτική Επιτροπή. Από ανθρώπους όπως οι κύριοι Βαχτσιαβάνος, Πελεκάνος, Πέππες, Τζούτζας, Μαλαπέτσας, Μπούρδας, Κατσαούνος, αλλά και οι κυρίες Μπάσδρα, Τζοτζόλα, Κοτρόλου-Μάντζιου, Μπρόφα, Καρακόλη, Παπουτσή-Μήττα κ. ά.
2) Φίλος απ’ τα παλιά
Αποδεδειγμένα φίλος της οικογένειας Παπανδρέου (άλλωστε είχε δανείσει και τον «πατέρα» για την ανέγερση της θρυλικής βίλας της οδού Αγράμπελης), ο καταγόμενος από τον Λίβανο επιχειρηματίας Τζορτζ Χάλακ φέρεται αναμεμειγμένος στην επένδυση του Κατάρ στον Αστακό. Εντύπωση όμως προκάλεσε η παρουσία του στο Αμπού Ντάμπι, όπου βρισκόταν ο υπουργός Αμύνης Ευάγγελος Βενιζέλος (χωρίς να είναι μέλος της αποστολής) για την υπόθεση των υποβρυχίων. Η απορία μου είναι αν έχει την ιδιότητα του επενδυτή ή του άτυπου κυβερνητικού συμβούλου επί θεμάτων αραβικού κόσμου και πολιτισμού...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_01/07/2010_406419
Γιά την συγκεκριμένη επένδυση στον Αστακό υπήρξε ήδη ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στην Ελευθεροτυπία (ρίξτε οπωσδήποτε μιά ματιά)....
Σκιές στην επένδυση του Αστακού
Της ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΣΙΟΥΤΗ
Προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ υποσχόταν πράσινες επενδύσεις στην οικονομία και διαφάνεια στην πολιτική ζωή. Στη μοναδική επένδυση όμως, που έχει να επιδείξει, στον Αστακό της Αιτολωακαρνανίας, υπάρχουν πολλά ερωτήματα και για το πόσο «πράσινη» είναι, αλλά και για τη διαφάνεια στις αποφάσεις.
Εγκαταστάσεις της QPI στο Κατάρ
Την ώρα που ο υφυπουργός Εξωτερικών, Σπ. Κουβέλης, χαρακτηρίζει την επένδυση του Αστακού «απάντηση στο φάντασμα της ύφεσης», αρκετά στελέχη της κυβέρνησης κρατούν αποστάσεις στο παρασκήνιο, όπως η υπουργός Περιβάλλοντος, Τίνα Μπιρμπίλη, της οποίας οι συνεργάτες επισημαίνουν ότι η ίδια έχει υπογράψει μόνο για το ένα από τα δύο σχέδια (τη μονάδα που αφορά το φυσικό αέριο) και ότι το άλλο υπέγραψε ο Σπ. Κουβέλης (τη μονάδα υγροποιημένου αερίου πετρελαιοειδών).
Ποιοι θα υλοποιήσουν, όμως, την πολυδιαφημισμένη επένδυση; Βασικός επενδυτής είναι η QPI (Qatar Petroleum International) που συμμετέχει, ωστόσο, μόνο με 33%, ενώ με το ίδιο ποσοστό (33%) συμμετέχει και η Shabbagh & Khoury SAL, του κατασκευαστικού κολοσσού της CCC - δύο εταιρείες με διεθνή φήμη.
Παλιοί, καλοί φίλοι
Ο τρίτος εταίρος (με το άλλο 33%) αποτελεί μάλλον έκπληξη, καθώς πρόκειται για μία άγνωστη εταιρεία, με την επωνυμία Rosebud Energie Deutschland GmbH και εκπρόσωπό της τον, επίσης όχι γνωστό επιχειρηματία, Ιωάννη Αντωνιάδη Σπορίδη. Πρόκειται για μία εταιρεία που δεν διαθέτει ιστοσελίδα και τη μόνη πληροφορία που μπορεί να βρει κανείς για το επενδυτικό παρελθόν της είναι ένα πρότζεκτ για καύσιμα από φύκια στο Ισραήλ.
Η εταιρεία εμφανίζεται να έχει έδρα τη Φραγκφούρτη της Γερμανίας, ενώ η σύσταση του ελληνικού παραρτήματός της έγινε μόλις πριν από τρεις μήνες. Σε αίτημα της «Κ.Ε.» για πληρέστερη ενημέρωση σχετικά με το βιογραφικό του Ιωάννη Αντωνιάδη Σπορίδη, αλλά και το ιστορικό της εταιρείας, λάβαμε τις εξής -γενικόλογες- πληροφορίες: «Ο κύριος τομέας ενασχόλησης της εταιρείας είναι η ανάπτυξη, κατασκευή, διαχείριση και λειτουργία έργων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (κυρίως αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα) και έργων περιβάλλοντος, καθώς και συμβατικών έργων. Η εταιρεία μέχρι σήμερα δραστηριοποιείται σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής, καθώς και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Ο κύριος Ι. Αντωνιάδης, γενικός διευθυντής της εταιρείας, τα τελευταία 10 χρόνια δραστηριοποιείται σε διάφορες χώρες στον τομέα της ενέργειας, έχοντας στο ενεργητικό του τόσο πράσινα, όσο και κάποια συμβατικά έργα».
Ρωτήσαμε τον Ι. Αντωνιάδη Σπορίδη εάν έχει το ένα δισεκατομμύριο ευρώ (και κάτι) που απαιτείται για να συνεισφέρει ως εταίρος (κατά το ένα τρίτο). Απάντησε ότι δεν χρειάζεται να διαθέσει χρήματα, καθώς θα αναθέσει το έργο σε υπεργολάβο. Οι υποψήφιες εταιρείες για να το αναλάβουν είναι τρεις: η Mitsubishi, η General Electric και η Siemens. Ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη αποτελεί η εμφάνιση του πρώην επικοινωνιακού συμβούλου του Γ. Παπανδρέου και φίλου του αδελφού του Νίκου, Γιώργου Σεφερτζή, ως εκπροσώπου της κοινοπραξίας.
Ο Γ. Σεφερτζής εμφανίζεται να συνεργάζεται στενά με τον Ι. Αντωνιάδη Σπορίδη και σύμφωνα με πληροφορίες είναι οι άνθρωποι που κινητοποίησαν τις διαδικασίες για τη σύσταση της κοινοπραξίας του Αστακού, αλλά και την έκδοση αδειών. Εκείνοι, δηλαδή, που κινούν την «ελληνική μηχανή».
Ο Γ. Σεφερτζής μιλώντας στην «Κ.Ε.» δήλωσε ότι τον επέλεξαν οι άραβες επενδυτές και όχι η ελληνική κυβέρνηση, καθώς πρόκειται για ιδιωτικό έργο. «Οι άνθρωποι του Κατάρ ήθελαν κάποιον που να γνωρίζει το ελληνικό πολιτικό τοπίο για να τους βοηθήσει και για να μην υπάρξουν αντιδράσεις στην τοπική κοινωνία». Αντιδράσεις όμως, αν και όχι ιδιαίτερα έντονες, υπάρχουν. Η Κίνηση Πολιτών Αστακού αμφισβητεί έντονα την «οικολογική» πλευρά της επένδυσης και όχι μόνο. Οπως παραδέχονται οι Σεφερτζής και Αντωνιάδης, η μονάδα ηλεκτροπαραγωγής δεν αφορά το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG), αλλά το υγροποιημένο πετρελαϊκό αέριο, LPG, που «περισσεύει» από την επεξεργασία πετρελαίου στο Κατάρ. Σήμερα αναγκάζονται να το καίνε, προκαλώντας τεράστιο πρόβλημα ρύπων (το οποίο από το 2013 θα επιφέρει και πρόστιμα).
Οι αντιρρήσεις των οικολόγων
Με την επένδυση του Αστακού θα μεταφέρουν το LPG στην Ελλάδα, για να μετατραπεί σε ηλεκτρική ενέργεια και να εξαχθεί (κυρίως) στην Ιταλία, γλιτώνοντας ρύπους και πρόστιμα. Οσοι εγείρουν περιβαλλοντικές ενστάσεις για το LPG, αναφέρουν ότι «πρόκειται για μείγμα βουτανίου με προπάνιο και άλλα αέρια, που αποφεύγονται στην ηλεκτροπαραγωγή μεγάλης κλίμακας στην Ευρώπη, γιατί απαιτούνται πολύ αυστηρές προφυλάξεις με ιδιαίτερα υψηλό κόστος επένδυσης». Ο Ι. Αντωνιάδης Σπορίδης επιμένει ότι η επένδυση είναι ασφαλής και «πράσινη». Αναφέρει, μάλιστα, ότι μελλοντικά θα φτιάξουν και μονάδα παραγωγής βιοκαυσίμων (με τα οποία θα μπορούν να πετούν αεροπλάνα), από άλγη (φύκια) στα χωράφια πέριξ του Αστακού απορροφώντας έτσι και τους ρύπους του CO2.
Ο Ηλίας Γεωργαλής, από την Κίνηση Πολιτών, εκφράζει τις αντιρρήσεις του: «Στη μελέτη αναφέρεται η μονάδα βιοκαυσίμων, σε δέκα γραμμές, που θα δεσμεύει υποτίθεται το διοξείδιο του άνθρακα. Δεν υπάρχει καμία τεκμηρίωση σχετικά με το πώς γίνεται και αυτό είναι λογικό αφού δεν υπάρχει πουθενά ασφαλής και οικονομικά συμφέρουσα μέθοδος δέσμευσης του CO2. Αλλά αν η συγκεκριμένη εταιρεία έχει αυτή την τεχνογνωσία, γιατί την περιορίζει στον Αστακό και δεν τη διαθέτει σε παγκόσμια κλίμακα;». Τα μέλη της Κίνησης Πολιτών Αστακού αναφέρονται, μεταξύ πολλών άλλων, στους «επικίνδυνους αέριους ρύπους (καρκινογόνους) που παράγει το LPG και τα μεγάλα ατυχήματα από εκρήξεις τέτοιων μονάδων που έχουν καταγραφεί διεθνώς».
siouti@enet.gr
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=174951
Οταν γεννήθηκε η κόρη ενός στενού φίλου του, ο Αγγλος ποιητής Φίλιπ Λάρκιν της αφιέρωσε ένα σύντομο ποίημα (Born Yesterday). Με τους στίχους του, ευχόταν στη νεογέννητη να μη γίνει ούτε όμορφη ούτε άσχημη και να μην έχει τίποτε ασυνήθιστο που θα την κάνει να χάσει την ισορροπία της. Της ευχήθηκε να γίνει ο βαρετός μέσος όρος, γιατί είναι προϋπόθεση αυτού που ονομάζουμε «ευτυχία».
Η ίδια λογική θα πρυτανεύσει και στη Ν. Δ. και θα αναδείξει στο αξίωμα του γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής τον Ανδρέα Λυκουρέντζο. Ο προαναφερθείς είναι η επιτομή του συνηθισμένου κομματικού στελέχους. Επαγγελματίας της πολιτικής, με ξύλινο κομματικό λόγο, κακή άρθρωση, υπανάπτυκτη αίσθηση του χιούμορ, συνηθισμένο μυαλό, χωρίς τίποτε που να τον κάνει να ξεχωρίζει. Ακόμη και στον ρόλο του καβγατζή των τηλεπαραθύρων, ο Α. Λυκουρέντζος είναι προσωποποίηση της καταθλιπτικής μετριότητας του πολιτικού προσωπικού. Γι’ αυτό τον προτίμησε ο Αντώνης Σαμαράς, έναντι του Κώστα Μαρκόπουλου, για τη θέση του γραμματέα. Ο έτερος διεκδικητής της θέσης ήταν επίσης φίλος του αρχηγού της Ν. Δ., αλλά εθεωρείτο επικίνδυνος, ως διασταύρωση Αβραμόπουλου και Καμμένου, με δυνατότητες Λουδοβίκου.
Ο προβληματισμός του προέδρου ήταν μεγάλος ώσπου να καταλήξει στην υποστήριξη της υποψηφιότητας Λυκουρέντζου, διότι, ως γνήσιος πατριώτης, ο πρόεδρος σέβεται και τιμά τις πατροπαράδοτες ελληνικές αξίες, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει η φροντίδα για την τακτοποίηση των φίλων. Φοβάμαι όμως ότι, εν τέλει, μικρή σημασία είχε ποιος θα αναδειχθεί επικεφαλής της Πολιτικής Επιτροπής. Αρκεί ότι στην εκλογή των μελών του οργάνου τις περισσότερες ψήφους έλαβαν οι κυρίες Κατερίνα Παπακώστα και Φεβρωνία Πατριανάκου και οι κύριοι Δρόσος και Ζωντανός.
Μένω με την ελπίδα ότι η αναγέννηση της Ν. Δ., την οποία ο Α. Σαμαράς διαπίστωσε κλείνοντας με την ομιλία του το συνέδριο, θα εκφρασθεί στο μέλλον από τις τάξεις του πλήθους των αγνώστων που εξελέγησαν στην Πολιτική Επιτροπή. Από ανθρώπους όπως οι κύριοι Βαχτσιαβάνος, Πελεκάνος, Πέππες, Τζούτζας, Μαλαπέτσας, Μπούρδας, Κατσαούνος, αλλά και οι κυρίες Μπάσδρα, Τζοτζόλα, Κοτρόλου-Μάντζιου, Μπρόφα, Καρακόλη, Παπουτσή-Μήττα κ. ά.
2) Φίλος απ’ τα παλιά
Αποδεδειγμένα φίλος της οικογένειας Παπανδρέου (άλλωστε είχε δανείσει και τον «πατέρα» για την ανέγερση της θρυλικής βίλας της οδού Αγράμπελης), ο καταγόμενος από τον Λίβανο επιχειρηματίας Τζορτζ Χάλακ φέρεται αναμεμειγμένος στην επένδυση του Κατάρ στον Αστακό. Εντύπωση όμως προκάλεσε η παρουσία του στο Αμπού Ντάμπι, όπου βρισκόταν ο υπουργός Αμύνης Ευάγγελος Βενιζέλος (χωρίς να είναι μέλος της αποστολής) για την υπόθεση των υποβρυχίων. Η απορία μου είναι αν έχει την ιδιότητα του επενδυτή ή του άτυπου κυβερνητικού συμβούλου επί θεμάτων αραβικού κόσμου και πολιτισμού...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_01/07/2010_406419
Γιά την συγκεκριμένη επένδυση στον Αστακό υπήρξε ήδη ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στην Ελευθεροτυπία (ρίξτε οπωσδήποτε μιά ματιά)....
Σκιές στην επένδυση του Αστακού
Της ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΣΙΟΥΤΗ
Προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ υποσχόταν πράσινες επενδύσεις στην οικονομία και διαφάνεια στην πολιτική ζωή. Στη μοναδική επένδυση όμως, που έχει να επιδείξει, στον Αστακό της Αιτολωακαρνανίας, υπάρχουν πολλά ερωτήματα και για το πόσο «πράσινη» είναι, αλλά και για τη διαφάνεια στις αποφάσεις.
Εγκαταστάσεις της QPI στο Κατάρ
Την ώρα που ο υφυπουργός Εξωτερικών, Σπ. Κουβέλης, χαρακτηρίζει την επένδυση του Αστακού «απάντηση στο φάντασμα της ύφεσης», αρκετά στελέχη της κυβέρνησης κρατούν αποστάσεις στο παρασκήνιο, όπως η υπουργός Περιβάλλοντος, Τίνα Μπιρμπίλη, της οποίας οι συνεργάτες επισημαίνουν ότι η ίδια έχει υπογράψει μόνο για το ένα από τα δύο σχέδια (τη μονάδα που αφορά το φυσικό αέριο) και ότι το άλλο υπέγραψε ο Σπ. Κουβέλης (τη μονάδα υγροποιημένου αερίου πετρελαιοειδών).
Ποιοι θα υλοποιήσουν, όμως, την πολυδιαφημισμένη επένδυση; Βασικός επενδυτής είναι η QPI (Qatar Petroleum International) που συμμετέχει, ωστόσο, μόνο με 33%, ενώ με το ίδιο ποσοστό (33%) συμμετέχει και η Shabbagh & Khoury SAL, του κατασκευαστικού κολοσσού της CCC - δύο εταιρείες με διεθνή φήμη.
Παλιοί, καλοί φίλοι
Ο τρίτος εταίρος (με το άλλο 33%) αποτελεί μάλλον έκπληξη, καθώς πρόκειται για μία άγνωστη εταιρεία, με την επωνυμία Rosebud Energie Deutschland GmbH και εκπρόσωπό της τον, επίσης όχι γνωστό επιχειρηματία, Ιωάννη Αντωνιάδη Σπορίδη. Πρόκειται για μία εταιρεία που δεν διαθέτει ιστοσελίδα και τη μόνη πληροφορία που μπορεί να βρει κανείς για το επενδυτικό παρελθόν της είναι ένα πρότζεκτ για καύσιμα από φύκια στο Ισραήλ.
Η εταιρεία εμφανίζεται να έχει έδρα τη Φραγκφούρτη της Γερμανίας, ενώ η σύσταση του ελληνικού παραρτήματός της έγινε μόλις πριν από τρεις μήνες. Σε αίτημα της «Κ.Ε.» για πληρέστερη ενημέρωση σχετικά με το βιογραφικό του Ιωάννη Αντωνιάδη Σπορίδη, αλλά και το ιστορικό της εταιρείας, λάβαμε τις εξής -γενικόλογες- πληροφορίες: «Ο κύριος τομέας ενασχόλησης της εταιρείας είναι η ανάπτυξη, κατασκευή, διαχείριση και λειτουργία έργων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (κυρίως αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα) και έργων περιβάλλοντος, καθώς και συμβατικών έργων. Η εταιρεία μέχρι σήμερα δραστηριοποιείται σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής, καθώς και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Ο κύριος Ι. Αντωνιάδης, γενικός διευθυντής της εταιρείας, τα τελευταία 10 χρόνια δραστηριοποιείται σε διάφορες χώρες στον τομέα της ενέργειας, έχοντας στο ενεργητικό του τόσο πράσινα, όσο και κάποια συμβατικά έργα».
Ρωτήσαμε τον Ι. Αντωνιάδη Σπορίδη εάν έχει το ένα δισεκατομμύριο ευρώ (και κάτι) που απαιτείται για να συνεισφέρει ως εταίρος (κατά το ένα τρίτο). Απάντησε ότι δεν χρειάζεται να διαθέσει χρήματα, καθώς θα αναθέσει το έργο σε υπεργολάβο. Οι υποψήφιες εταιρείες για να το αναλάβουν είναι τρεις: η Mitsubishi, η General Electric και η Siemens. Ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη αποτελεί η εμφάνιση του πρώην επικοινωνιακού συμβούλου του Γ. Παπανδρέου και φίλου του αδελφού του Νίκου, Γιώργου Σεφερτζή, ως εκπροσώπου της κοινοπραξίας.
Ο Γ. Σεφερτζής εμφανίζεται να συνεργάζεται στενά με τον Ι. Αντωνιάδη Σπορίδη και σύμφωνα με πληροφορίες είναι οι άνθρωποι που κινητοποίησαν τις διαδικασίες για τη σύσταση της κοινοπραξίας του Αστακού, αλλά και την έκδοση αδειών. Εκείνοι, δηλαδή, που κινούν την «ελληνική μηχανή».
Ο Γ. Σεφερτζής μιλώντας στην «Κ.Ε.» δήλωσε ότι τον επέλεξαν οι άραβες επενδυτές και όχι η ελληνική κυβέρνηση, καθώς πρόκειται για ιδιωτικό έργο. «Οι άνθρωποι του Κατάρ ήθελαν κάποιον που να γνωρίζει το ελληνικό πολιτικό τοπίο για να τους βοηθήσει και για να μην υπάρξουν αντιδράσεις στην τοπική κοινωνία». Αντιδράσεις όμως, αν και όχι ιδιαίτερα έντονες, υπάρχουν. Η Κίνηση Πολιτών Αστακού αμφισβητεί έντονα την «οικολογική» πλευρά της επένδυσης και όχι μόνο. Οπως παραδέχονται οι Σεφερτζής και Αντωνιάδης, η μονάδα ηλεκτροπαραγωγής δεν αφορά το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG), αλλά το υγροποιημένο πετρελαϊκό αέριο, LPG, που «περισσεύει» από την επεξεργασία πετρελαίου στο Κατάρ. Σήμερα αναγκάζονται να το καίνε, προκαλώντας τεράστιο πρόβλημα ρύπων (το οποίο από το 2013 θα επιφέρει και πρόστιμα).
Οι αντιρρήσεις των οικολόγων
Με την επένδυση του Αστακού θα μεταφέρουν το LPG στην Ελλάδα, για να μετατραπεί σε ηλεκτρική ενέργεια και να εξαχθεί (κυρίως) στην Ιταλία, γλιτώνοντας ρύπους και πρόστιμα. Οσοι εγείρουν περιβαλλοντικές ενστάσεις για το LPG, αναφέρουν ότι «πρόκειται για μείγμα βουτανίου με προπάνιο και άλλα αέρια, που αποφεύγονται στην ηλεκτροπαραγωγή μεγάλης κλίμακας στην Ευρώπη, γιατί απαιτούνται πολύ αυστηρές προφυλάξεις με ιδιαίτερα υψηλό κόστος επένδυσης». Ο Ι. Αντωνιάδης Σπορίδης επιμένει ότι η επένδυση είναι ασφαλής και «πράσινη». Αναφέρει, μάλιστα, ότι μελλοντικά θα φτιάξουν και μονάδα παραγωγής βιοκαυσίμων (με τα οποία θα μπορούν να πετούν αεροπλάνα), από άλγη (φύκια) στα χωράφια πέριξ του Αστακού απορροφώντας έτσι και τους ρύπους του CO2.
Ο Ηλίας Γεωργαλής, από την Κίνηση Πολιτών, εκφράζει τις αντιρρήσεις του: «Στη μελέτη αναφέρεται η μονάδα βιοκαυσίμων, σε δέκα γραμμές, που θα δεσμεύει υποτίθεται το διοξείδιο του άνθρακα. Δεν υπάρχει καμία τεκμηρίωση σχετικά με το πώς γίνεται και αυτό είναι λογικό αφού δεν υπάρχει πουθενά ασφαλής και οικονομικά συμφέρουσα μέθοδος δέσμευσης του CO2. Αλλά αν η συγκεκριμένη εταιρεία έχει αυτή την τεχνογνωσία, γιατί την περιορίζει στον Αστακό και δεν τη διαθέτει σε παγκόσμια κλίμακα;». Τα μέλη της Κίνησης Πολιτών Αστακού αναφέρονται, μεταξύ πολλών άλλων, στους «επικίνδυνους αέριους ρύπους (καρκινογόνους) που παράγει το LPG και τα μεγάλα ατυχήματα από εκρήξεις τέτοιων μονάδων που έχουν καταγραφεί διεθνώς».
siouti@enet.gr
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=174951
Σχόλια