Η Γερμανία αποκτά για πρώτη φορά στην ιστορία της τον έλεγχο της ηπείρου, τον οποίο απέτυχε να αποκτήσει με το ξίφος.

Η Ελλάδα και το δίλημμα της Γερμανίας
ΒΕΡΟΛΙΝΟ. «Κρίσιμη» χαρακτηρίζει την κατάσταση για την Ευρώπη το έγκυρο ινστιτούτο στρατηγικών μελετών Stratfor. Υστερα από χρόνια αλόγιστης σπατάλης, η Ελλάδα απειλείται, ενώ η προοπτική αδυναμίας αποπληρωμής των δανείων της χώρας καθίσταται πιθανή.

Σε αυτή τη φάση, μόνο οι προσπάθειες ενίσχυσης της ρευστότητας από μέρους της ΕΚΤ είναι αυτές που προλαμβάνουν τη δεινή αυτή εξέλιξη. Τα μέτρα αυτά, όμως, έχουν απλώς πυροσβεστικό χαρακτήρα, ενώ τα προβλήματα της Ευρώπης ξεπερνούν τα ελληνικά σύνορα, απειλώντας να παρασύρουν και άλλες οικονομίες της Ευρωζώνης.






Για να αντιληφθούμε το εύρος της κρίσης, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε τη Γερμανία, τη μόνη χώρα που μπορεί να δώσει λύση στο αδιέξοδο. Ο πυρήνας του γερμανικού προβλήματος εντοπίζεται στην έλλειψη στρατηγικού βάθους της χώρας, εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης στο κέντρο της ευρωπαϊκής ηπείρου. Η ευνοϊκή αυτή εμπορική θέση δημιουργεί προβλήματα στο Βερολίνο, η οικονομική τύχη του οποίου επηρεάζεται άμεσα από τις εξελίξεις στις όμορες χώρες.

Η κρίση στην Ευρώπη έχει τις ρίζες της στη μεγαλύτερη σύγχρονη ευρωπαϊκή επιτυχία: τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τη νομισματική ένωση που αυτή δημιούργησε και από την οποία όλοι ευνοήθηκαν. Η Γερμανία εξασφάλισε πλήρη, άμεση και συναλλαγματικά ασφαλή πρόσβαση στις αγορές των εταίρων της τής Ευρωζώνης. Στα χρόνια που ακολούθησαν το Μάαστριχτ, η σκληρή γερμανική αποτελεσματικότητα βοήθησε στην ενίσχυση των γερμανικών εξαγωγών, ενώ τα φτωχότερα κράτη της ζώνης του ευρώ αποκτούσαν πρόσβαση στα χαμηλότοκα γερμανικά δάνεια. Αυτό είναι το στοιχείο που γέννησε την παρούσα κρίση, με την πλειονότητα των επενδυτών να εκτιμά ότι όλες οι οικονομίες της Ευρωζώνης απολάμβαναν τη γερμανική στήριξη.

Παρότι οι προβληματικές οικονομίες της Ε.Ε. ουδέποτε υπάκουσαν στις επιταγές της Συνθήκης του Μάαστριχτ -με την Αθήνα να έχει προχωρήσει σε παραποίηση των στατιστικών στοιχείων με στόχο την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωζώνη- το κόστος δανεισμού για τα μεσογειακά κράτη συνέχισε να μειώνεται.

Συνέπειες
Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008-09 οδήγησε σε συρρίκνωση του δανεισμού και έκανε τους επενδυτές ιδιαίτερα προσεκτικούς σε ό,τι αφορά τους εθνικούς μακροοικονομικούς δείκτες, όπως αυτούς του χρέους και του ελλείμματος της Ελλάδας που θυμίζουν ανησυχητικά εκείνους της Αργεντινής πριν από την πτώχευση. Την ίδια στιγμή, οι επενδυτές διάβασαν -επιτέλους- τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και το άρθρο 104, που απαγορεύει ρητά την οικονομική διάσωση κράτους-μέλους.

Η Γερμανία καλείται τώρα να επιλέξει. Η πρώτη της επιλογή είναι να αφήσει την κατάσταση να εξελιχθεί χωρίς να παρέμβει. Αν και το ενδεχόμενο αδυναμίας της Ελλάδας να αποπληρώσει το χρέος της θα μπορούσε να λειτουργήσει ως προειδοποίηση σε άλλα κράτη της Ε.Ε. για την ανάληψη δράσης, οι επιπτώσεις μιας τέτοιας εξέλιξης θα επηρέαζαν και τις υπόλοιπες οικονομίες των μεσογειακών κρατών.

Παρότι και οι αμερικανικοί μακροοικονομικοί δείκτες αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα με τους ευρωπαϊκούς, η ρωμαλέα παγκόσμια ζήτηση για δολάρια και η ανεξαρτησία την οποία απολαμβάνει η Κεντρική Τράπεζα στην Ουάσιγκτον προσφέρουν στις ΗΠΑ ευρύτερο πεδίο ελιγμών.

Η δεύτερη επιλογή της Γερμανίας είναι να προχωρήσει σε διάσωση της Ελλάδας. Αν, όμως, γίνει κάτι τέτοιο, το Βερολίνο θα απαιτήσει σε αντάλλαγμα τον έλεγχο της νομισματικής πολιτικής της Ευρώπης. Μια τέτοια εξέλιξη θα προσέφερε στη Γερμανία για πρώτη φορά στην ιστορία της τον έλεγχο της ηπείρου, τον οποίο απέτυχε να αποκτήσει με το ξίφος.

Μια λειτουργική Ευρώπη απαιτεί έτσι από τη Γερμανία να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη, με στόχο τη διάσωση της Ελλάδας και της Πορτογαλίας, σε πρώτη φάση.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100089_10/02/2010_390262