Για δεύτερη φορά, σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, η κυβερνώσα παράταξη εμπλέκεται σε μία άσκοπη, άκαιρη όσο και επικίνδυνη συζήτηση «διαδοχολογίας».
Το πώς και το γιατί έχουν μικρή αξία. Ας το αναλύσουν οι έχοντες την ευθύνη του πολιτικού και του επικοινωνιακού σχεδιασμού.
Το μείζον είναι ότι εν μέσω μιας εξαιρετικά απρόβλεπτης οικονομικής κρίσης, που απαιτεί απόλυτη προσήλωση και αντανακλαστικά δρομέα ταχύτητας κατά την εκκίνηση της κούρσας, κάτι τέτοιο είναι ανεπίτρεπτο. Και παράδοξο.
Ο κ. Κώστας Καραμανλής διαθέτει την απόλυτη υποστήριξη της εκλογικής βάσης και του συνόλου του πολιτικού προσωπικού της παράταξής του. Διαθέτει, όμως, και κάτι ακόμη, κατά πολύ σημαντικότερο: την (πλειοψηφική) εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού ως ο «καταλληλότερος» να διαχειριστεί τις κρίσιμες περιστάσεις.
Το όνομά του είναι απολύτως συνδεδεμένο με το παρόν και το μέλλον της παράταξης. Κυρίως, όμως, είναι συνδεδεμένο με την αποστολή που –διά της λαϊκής ψήφου– έχει αναλάβει. Να οδηγήσει, δηλαδή, τον τόπο, με ασφάλεια, εκτός της διακεκαυμένης ζώνης της κρίσης.
Δεν είναι, ως εκ τούτου, αναλώσιμος στο βωμό των όποιων αστοχιών ή, ακόμα χειρότερα, ιδιοτελών πολιτικών σκοπιμοτήτων.
Αυτά που έχουν σημασία, τούτες τις ώρες, είναι η επίδειξη αποφασιστικότητας και η μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητας από τον ίδιο και την κυβέρνηση.
Αλλωστε, το μέλλον των ηγετών δεν κρίνεται από το τι επιδιώκουν τρίτοι σε πολιτικές και άλλες παρακάμερες. Εχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί αυτές οι σκοτεινές περίοδοι της Ελληνικής Πολιτικής Ιστορίας.
To μέλλον των ηγετών κρίνεται από το λαό και τη βάση της παράταξης. Και, στο τέλος, η παράταξη θα αποφασίσει. Κανείς άλλος…http://blogs.e-tipos.com/index/entry/ο_καραμανλής
Σχόλια