Η Κεντροδεξιά πρέπει να κατέβει ενιαία. Το πώς, μόνο ο Καραμανλής ξέρει.

Κοινή λογική, αγαπητοί...
Πρώτα, λίγη ιστορία:
- Πότε ήταν η τελευταία φορά που ο Καραμανλής ανέτρεψε τα προγνωστικά και μετέτρεψε σε «ντέρμπι» μια εκλογική αναμέτρηση που φαινόταν χαμένη από χέρι; Απάντηση: το 2000. Τότε που έπεισε τον Αντώνη Σαμαρά να αναστείλει επ’ αόριστον την εκλογική κάθοδο της Πολιτικής Ανοιξης. Ηταν η πρώτη φορά μετά το 1985 που η Ν.Δ. διεκδίκησε την εξουσία χωρίς να ροκανίζεται η επιρροή της από συγγενικό κόμμα στα δεξιά νώτα της.
- Πότε ήταν η τελευταία φορά που ο Καραμανλής αγνόησε τις ευαισθησίες ενός τμήματος του εκλογικού σώματος και το πλήρωσε με απώλεια κυριαρχίας; Απάντηση: το 2007. Τότε που ο ΛΑΟΣ μπήκε στη Βουλή εκμεταλλευόμενος τη διστακτικότητα του πρωθυπουργού να αποσύρει εγκαίρως το βιβλίο της Ιστορίας.
- Τι διδάχθηκε (νομίζω) ο Κ. Καραμανλής από αυτές τις δύο εμπειρίες: Εκτιμώ, δύο πράγματα: Πρώτον, ότι στις περιπτώσεις που η Κεντροδεξιά δεν είναι πλειοψηφική και η μάχη είναι αμφίρροπη, η παράταξη οφείλει να κατεβαίνει στις εκλογές με «ενιαία» έκφραση. Και, δεύτερον, ότι όσες φορές αγνόησε ειδικές ευαισθησίες του εκλογικού σώματος κατέβαλε ακριβό τίμημα: Το 2007 έχασε πέντε έξι έδρες και μετέτρεψε, έτσι, έναν εκλογικό περίπατο σε θρίλερ αστάθειας. Κατόπιν αυτών γίνεται, νομίζω, απολύτως αντιληπτό ότι το ιδεώδες για τη Ν.Δ. θα ήταν να δώσει την επόμενη μάχη μη έχοντας κόμμα στα δεξιά της. Πώς θα γίνει αυτό είναι άλλο θέμα. Με ενσωμάτωση; Με συνεργασία; Με αναστολή; Ουδείς ξέρει. Ο πρωθυπουργός πάντως έκανε χθες στη Βουλή ένα στρατηγικό βήμα: Δήλωσε ότι «Ελλάδα είναι και ο ΛΑΟΣ».
Πάμε τώρα στο «επίδικον»: Είναι άραγε απειλή για την κυριαρχία της Ν.Δ. στο μεσαίο χώρο οποιοσδήποτε συγχρωτισμός με τον ΛΑΟΣ; Εξαρτάται τι εννοεί κανείς «μεσαίο χώρο». Αν, λ.χ., είναι κλεισμένος σε κάποια γραφεία και φαντασιώνεται ως «μεσαιοχωρίτες» τίποτε κυριλέ κυρίους, τότε ναι, αυτός ο μεσαίος χώρος κινδυνεύει. Πολύ φοβάμαι όμως ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Απλώς ορίζουμε το Κέντρο μ’ ένα φαντασιακό τρόπο, όπως το έχει ο καθένας στο μυαλό του, και μετά κάνουμε πολιτική. Διαχρονικές δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι αυτοί οι μυστήριοι «κεντρώοι» είναι άνθρωποι δίπλα μας. Με συγκεκριμένες απόψεις:
- Τάχθηκαν με συντριπτικά ποσοστά υπέρ της προαιρετικής αναγραφής του θρησκεύματος.
- Δεν θέλουν να αναγνωρισθούν τα Σκόπια με όνομα σκέτο «Μακεδονία».
- Επιζητούν ηγεσία, νόμο και τάξη.
- «Ανέβηκαν στα κεραμίδια» για το βιβλίο της Ιστορίας.
- Είπαν «όχι» στο σχέδιο Ανάν.
- Ενοχλούνται με τις καταστροφές στα ΑΕΙ.
Αυτοί είναι οι περίφημοι μεσαίοι: Αλλοι ψήφισαν Ν.Δ., άλλοι ΛΑΟΣ, άλλοι άλλα κόμματα. Ακροδεξιοί πάντως δεν είναι. Οπως ακροδεξιοί δεν είναι και όποιοι εκφράζουν τέτοιες απόψεις. Διλήμματα λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχουν... Η Κεντροδεξιά πρέπει να κατέβει ενιαία. Το πώς, μόνο ο Καραμανλής ξέρει.http://blogs.e-tipos.com/manoliskotakis/entry/κοινή_λογική_αγαπητοί