Δυό λόγια γιά το περίφημο κομμάτι ψηφοφόρων πού "κρίνει τίς εκλογές". Προσδιορίζονται πολύ δύσκολα καί παίρνουν ανάποδες πολύ εύκολα....
Κυνηγώντας το ρεύμα
Κάθε κομματικό επιτελείο που σέβεται τον εαυτό του χαρτογραφεί εγκαίρως (και εγκύρως, αλλά αυτό είναι θέμα ικανοτήτων και πολιτικής ανάλυσης) το κομμάτι του εκλογικού σώματος που καθορίζει το εκλογικό αποτέλεσμα. Κατά κύριο λόγο, το μεσαίο χώρο. Τους εκλογείς που δεν ψηφίζουν ιδεολογικά αλλά που επιλέγουν το, κάθε φορά, «πολιτικά ορθό». Κατά τους αναλυτές, ιδιαίτερη κατηγορία αποτελούν οι ψηφοφόροι που τα τελευταία χρόνια αποκαλούνται mainstream. Είναι αυτοί που θέλουν να νιώθουν ασφαλείς, που εκφράζουν την επικρατούσα άποψη και «ακολουθούν το ρεύμα» («go with the flow», στη δημοσκοπική διάλεκτο) αδιαφορώντας για την ταμπέλα. Οι ειδικοί των μετρήσεων τους θέλουν διάσπαρτους στα κόμματα, να ξεπερνούν το 7,5% του εκλογικού σώματος. Και υπολογίζουν ότι ο πυρήνας τους, που «πάει κι έρχεται» χωρίς δισταγμούς κι ενοχές, αγγίζει το 2-3%. Καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό για ένα κόμμα εξουσίας που βρίσκεται στο «παρά κάτι» για την εκλογική νίκη. Το κακό για τους επιτελείς είναι ότι προσδιορίζονται πολύ δύσκολα… και «παίρνουν ανάποδες» πολύ εύκολα. Αυτό σημαίνει ότι ένα κομματικό τρικ μπορεί να έχει αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο. Να τους διώξει αντί να τους προσελκύσει. Να λειτουργήσει ως ψηφοδιώκτης, αντί να δημιουργήσει ρεύμα. Η προσέγγιση των… γνωστών-αγνώστων ψηφοφόρων είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση και οι επιτελείς ακολουθούν πιστά τη γνωστή (για άλλους λόγους) συνταγή του Λένιν «ένα βήμα μπρος - δύο πίσω». Φάνηκε αυτό από τα ήξεις-αφήξεις της Ν.Δ. για τη σχέση της με τον ΛΑΟΣ και από την προσέγγιση του επίσημου ΠΑΣΟΚ στο «νοικοκύρη» Κώστα Σημίτη. Τα όπλα βγαίνουν σιγά σιγά από τη θήκη. Μένει να εκπυρσοκροτήσουν.http://blogs.e-tipos.com/mani/entry/κυνηγώντας_το_ρεύμα
Κάθε κομματικό επιτελείο που σέβεται τον εαυτό του χαρτογραφεί εγκαίρως (και εγκύρως, αλλά αυτό είναι θέμα ικανοτήτων και πολιτικής ανάλυσης) το κομμάτι του εκλογικού σώματος που καθορίζει το εκλογικό αποτέλεσμα. Κατά κύριο λόγο, το μεσαίο χώρο. Τους εκλογείς που δεν ψηφίζουν ιδεολογικά αλλά που επιλέγουν το, κάθε φορά, «πολιτικά ορθό». Κατά τους αναλυτές, ιδιαίτερη κατηγορία αποτελούν οι ψηφοφόροι που τα τελευταία χρόνια αποκαλούνται mainstream. Είναι αυτοί που θέλουν να νιώθουν ασφαλείς, που εκφράζουν την επικρατούσα άποψη και «ακολουθούν το ρεύμα» («go with the flow», στη δημοσκοπική διάλεκτο) αδιαφορώντας για την ταμπέλα. Οι ειδικοί των μετρήσεων τους θέλουν διάσπαρτους στα κόμματα, να ξεπερνούν το 7,5% του εκλογικού σώματος. Και υπολογίζουν ότι ο πυρήνας τους, που «πάει κι έρχεται» χωρίς δισταγμούς κι ενοχές, αγγίζει το 2-3%. Καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό για ένα κόμμα εξουσίας που βρίσκεται στο «παρά κάτι» για την εκλογική νίκη. Το κακό για τους επιτελείς είναι ότι προσδιορίζονται πολύ δύσκολα… και «παίρνουν ανάποδες» πολύ εύκολα. Αυτό σημαίνει ότι ένα κομματικό τρικ μπορεί να έχει αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο. Να τους διώξει αντί να τους προσελκύσει. Να λειτουργήσει ως ψηφοδιώκτης, αντί να δημιουργήσει ρεύμα. Η προσέγγιση των… γνωστών-αγνώστων ψηφοφόρων είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση και οι επιτελείς ακολουθούν πιστά τη γνωστή (για άλλους λόγους) συνταγή του Λένιν «ένα βήμα μπρος - δύο πίσω». Φάνηκε αυτό από τα ήξεις-αφήξεις της Ν.Δ. για τη σχέση της με τον ΛΑΟΣ και από την προσέγγιση του επίσημου ΠΑΣΟΚ στο «νοικοκύρη» Κώστα Σημίτη. Τα όπλα βγαίνουν σιγά σιγά από τη θήκη. Μένει να εκπυρσοκροτήσουν.http://blogs.e-tipos.com/mani/entry/κυνηγώντας_το_ρεύμα
Σχόλια