Κοίταζε απο το παράθυρο τού γραφείου του την ηλιόλουστη πρωτεύουσα.
Σκέφτηκε ξανά τον εαυτό του χαμένο σε αυτή τήν άθλια γωνιά τού πλανήτη.
Βαλκάνια.
Ποιά μοίρα τον έριξε να προσπαθεί να γίνει πρωθυπουργός σε αυτό το προτεκτοράτο?
Πού τώρα σήκωνε καί κεφάλι?
Επρεπε όμως να κρατήσει το οικογενειακό μαγαζί.
Πιό πολύ το έκανε για να κερδίσει την επιδοκιμασία της οικογένειάς του.
Τό βλέμμα της μητέρας.
Περιστοιχισμένος από ανθρώπους πού δεν καταλάβαινε καί ούτε τον καταλάβαιναν.
Αναγκασμένος να διαβάλλει καί να συκοφαντεί τούς πολιτικούς του αντιπάλους γιά να κοροιδέψει έναν υπανάπτυκτο λαό.
Θα είχε γλιτώσει από όλα αυτά αν είχε κερδίσει ο Βαγγέλης.
Αλλά ούτε για αυτό δεν ήταν ικανοί.
Αναρωτήθηκε τί σκατά θα έκανε αν ποτέ θα γινόταν πρωθυπουργός.
Βαθειά μέσα του ευχόταν αυτό να μή γίνει ποτέ.
Πώς θα τα έβγαζε πέρα με όλους αυτούς πού τότε θα ήταν υπουργοί?
Με δυσκολία τούς ανεχόταν τώρα.
Εβλεπε στο βλέμμα τους ότι τον αμφισβητούσαν.
Καί όχι μόνο οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι.
Ολοι.
Τον εβλεπαν σάν τον Forest Gump.
Κι όμως, ήταν η αγαπημένη του ταινία.
Αυτωνών ήταν οι ταινίες του Βέγγου.
Θέμα οπτικής γωνίας.
Σκέφθηκε μέ τρόμο ποιοί θα ήταν οι υπουργοί του.
Τού ήρθε σκοτοδίνη.
Αναρωτήθηκε ξανά πώς ήταν δυνατόν τόσοι άνθρωποι να στηρίζουν τις ελπίδες τους σε αυτό το κόμμα που ένα άθλιο παιγνίδι της μοίρας τον όρισε να είναι αρχηγός.
Ποιός ορίζει τη μοίρα του?
Κανείς.
Ερμαια της τύχης είμαστε.
Ευτυχώς αύριο θα πέταγε για 10 μέρες στην Ευρώπη.
Δεν ήταν βέβαια Αμερική αλλά δεν ήταν καί Βαλκάνια.
Επιτέλους πολιτισμός.
Θα μίλαγε τη γλώσσα που καταλάβαινε και μπορούσε να εκφραστεί.
Θα έπινε το τσάι του χωρίς να τον ενοχλεί κανείς.
Καί κυρίως....
Θα έκανε παθιασμένο ποδήλατο...
Νοσταλγούσε σάν τρελός την Νέα Υόρκη.
to be continued....
Σχόλια
Βρε Παπακωνσταντίνου παιδάκι μου που τις ξετρυπώνετε αυτές τις λύσεις, πρέπει να έχετε τρομερό οικονομικό επιτελείο.
Ποιός είναι σύμβουλος της Κατσέλη, ο Μπόμπ Σφουγγαράκης;